اخبار بیولوژی, اخبار علمی, اخبار محیط زیست و اجتماعی
قسمت تاریک مادری: منطقه مغزی که زنان را ترغیب میکند تا کودک خود را بکشند شناسایی شد
یک تیم تحقیقاتی بر مکانیسمهای مغزی که میتواند بر نوزادکشی در موشهای ماده تأثیر بگذارد، تمرکز کردند. این مطالعه در مجله Nature منتشر شده است و نشان داد که ناحیهای از مغز به نام هسته اصلی هسته بستر استریا ترمینالیس (BNSTpr) با کنترل عاطفی مرتبط است. این منطقه به نظر میرسد موشهای ماده را به کشتن بچههای جوان سوق دهد، رفتاری که اغلب قبل از اولین زایمان آنها دیده میشود. آنها این کار را برای حفظ منابع غذایی انجام میدهند.
محققان دانشکده پزشکی NYU Grossman کشف کردهاند که یک ناحیه مغز در موشهای ماده، هسته اصلی هسته بستر استریا ترمینالیس (BNSTpr)، نقش مهمی در کودککشی ایفا میکند. هنگامی که این ناحیه فعال می شود، باعث پرخاشگری نسبت به جوانان میشود، اما وقتی مسدود شود، تقریباً به طور کامل از کودککشی جلوگیری میشود. BNSTpr همچنین با فعالیت ناحیه دیگری از مغز که رفتارهای مادرانه را ترویج میکند، مخالف است. اعمال تغییر در فعالیتهای این مناطق با ایجاد تغییرات در تمایلات نوزادکشی مرتبط است.
یک مطالعه جدید روی موشها نشان میدهد که یک ناحیه میانی مغز که به کنترل احساسات مرتبط است احتمالاً زنان را وادار میکند که بچههای خود را بکشند. با وجود این منطقه در انسانها، نویسندگان مطالعه میگویند که یافتهها میتواند نقش مشابهی در درک بهتر نوزادکشی توسط زنان داشته باشد.
قبل از اولین زایمان، موشهای ماده معمولاً تولههای دیگران را میکشند. به گفته کارشناسان، این رفتار ممکن است برای حفظ منابع غذایی کمیاب برای فرزندان آینده خود تکامل یافته باشد. با این حال، بیشتر مطالعات بر روی نوزادکشی توسط مردان بالغ متمرکز شدهاند و مکانیسم مغزی پشت این رفتار در زنان تاکنون به خوبی شناخته نشده است.
این مطالعه که توسط محققان دانشکده پزشکی NYU Grossman انجام شد، نشان داد که انسداد شیمیایی این ناحیه که بخش اصلی هسته بستر استریا ترمینالیس (BNSTpr) نامیده میشود، تقریباً 100 درصد از نوزادکشی جلوگیری میکند. در مقابل، زمانی که تیم مطالعه به طور مصنوعی ناحیه مغز را فعال کرد، هم مادران و هم زنان بدون فرزند، تقریباً در همه آزمایشها، تولهها را کشتند و در عرض یک ثانیه پس از تحریک حمله کردند. نویسندگان میگویند که موشها به ندرت به بزرگسالان دیگر حمله میکردند و نشان میداد که این ساختار به طور خاص پرخاشگری نسبت به حیوانات جوان را کنترل میکند.
این تحقیقات همچنین نشان داد که به نظر میرسد BNSTpr در تقابل با ناحیهای از مغز به نام ناحیه پیشاپتیک داخلی (MPOA) عمل میکند که خود به ترویج رفتار مادری معروف است. بر اساس یافتهها، موشهایی که هنوز به مادری نرسیده بودند، فعالیت BNSTpr بالایی را نشان دادند که باعث کاهش فعالیت در MPOA شد. با این حال، پس از زایمان موشها، فعالیت MPOA افزایش یافت و احتمالاً سیستم نوزادکشی را در این فرآیند سرکوب کرد. تازه مادران صرف نظر از اینکه توله مال آنها بود یا نه، از کودککشی اجتناب میکردند.
Long Mei، دکترای ارشد این مطالعه، یکی از همکاران فوق دکتری بنیاد لئون لوی در موسسه علوم اعصاب NYU Langone Health گفت: «تحقیقات ما برای اولین بار مکانیسمهای مغزی را مشخص میکند که معتقدیم کودککشی در زنان را تشویق یا از آن جلوگیری میکند.
مطالعه جدید که اخیرا به صورت آنلاین در مجله Nature منتشر شد، همچنین نشان میدهد که تغییر رفتارهای مادرانه را میتوان با فشار اضافی به BNSTpr معکوس کرد.
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای ایالات متحده، کودک آزاری چهارمین عامل مرگ و میر در میان کودکان پیش دبستانی در ایالات متحده است. Mei خاطرنشان میکند که در حالی که مطالعات اولیه عمدتاً بر مشکلات بالقوه در مراکز والدین مغز متمرکز شده بود، متخصصان اخیراً شروع به جستجوی یک سیستم جداگانه برای کودک کشی و پرخاشگری علیه کودکان کردهاند.
برای این تحقیق، محققان ابتدا محتملترین نواحی مغز دخیل در رفتار کودککشی را با ردیابی ساختارهایی که به MPOA متصل هستند، محدود کردند. سپس، به طور مصنوعی هر یک از هفت ناحیه به دست آمده را در موشهای زنده تحریک کردند تا مشخص کنند که در صورت وجود کدام یک باعث میشود حیوانات به تولهها حمله کنند. سپس، تیم تحقیقاتی فعالیت در BNSTpr، را مسدود کردند تا ببیند آیا این کار مانع از کودککشی میشود یا خیر.
برای نشان دادن اینکه BNSTpr و MPOA با یکدیگر مقابله میکنند یا خیر، محققان برشهایی از مغز جوندگان ماده را تهیه کردند و یک ناحیه را فعال کردند در حالی که همزمان فعالیت سلولی را در ناحیه دیگر ثبت کردند. آنها همچنین چگونگی تغییر فعالیت در این ساختارها را با رسیدن جوندگان به دوران مادر شدن ردیابی کردند.
نویسنده ارشد و متخصص علوم اعصاب این مطالعه گفت: «از آنجایی که این دو ناحیه متصل در وسط مغز را میتوان هم در جوندگان و هم در انسانها یافت، یافتههای ما به یک هدف احتمالی برای درک و شاید حتی درمان مادرانی اشاره میکند که از کودکان خود سوء استفاده میکنند.» Dayu Lin، PhD، استاد بخش روانپزشکی و علوم اعصاب و فیزیولوژی دانشگاه NYU Langone، افزود: «شاید این سلولها معمولاً خفته باقی بمانند، اما استرس، افسردگی پس از زایمان، و سایر محرکهای شناخته شده برای کودک آزاری ممکن است باعث شود آنها فعالتر شوند.
Lin، یکی از اعضای موسسه علوم اعصاب NYU Langone، هشدار میدهد که هنوز مشخص نیست که آیا این دو ناحیه مغز در انسان نقشی مشابه با جوندگان دارند یا خیر.
او میافزاید که تیم مطالعه بعدی قصد دارد BNSTpr و MPOA را در موشهای نر بررسی کند و راههایی را برای خاموش کردن فعالیت در منطقه قبلی بدون جراحی تهاجمی کشف کند.
بودجه این مطالعه توسط مؤسسه ملی بهداشت تامین شده است.
همچنین بخوانید:
- رشد شناختی کودک نوپا میتواند در اثر استرس، اضطراب و افسردگی مادر در دوران بارداری مختل شود.
- مصرف الکل حتی در مقادیر کم در دوران بارداری، ساختار مغز نوزاد را تغییر میدهد
مترجم: شقایق مرتاضی
