اخبار علمی, مطالب
ژن موجود در میمونها، موشها میتواند به عنوان نوع جدید ضد ویروس برای جلوگیری از HIV، ابولا و دیگر ویروسهای کشنده در انسان عمل کند.
گروهی از محققان در سراسر جهان، تعیین کردهاند که چگونه یک جهش ژنتیکی در موشها و میمونها با ویروسهایی مانند HIV و ابولا مقابله میکند. آنها میگویند این یافته میتواند در نهایت منجر به توسعه درمانهای پزشکی در انسان شود.
این ژن که retroCHMP3 نامیده میشود، پروتئین تغییر یافتهای را کد میکند که توانایی خروج برخی از ویروسها از سلول آلوده را مختل کرده و مانع از عفونت سایر سلولها میشود.در اکثر مواقع ، برخی از ویروسها خود را در غشای سلولی قرار میدهند و سپس با جوانه زدن از سلول میزبان خارج میشوند. RetroCHMP3 این روند را آنقدر به تأخیر میاندازد که ویروس دیگر نمیتواند از آن فرار کند و عفونت ایجاد کند.
Nels Elde ، دکترا، نویسنده ارشد این مطالعه و متخصص ژنتیک تکاملی در گروه ژنتیک انسانی میگوید: این یک کشف غیرمنتظره بود.ما شگفت زده شدیم که کاهش سرعت زیست شناسی سلولی ما فقط باعث تکثیر ویروس میشود.
این مطالعه 30 سپتامبر قبل از شماره 14 اکتبر Cell به صورت آنلاین ظاهر میشود.
RetroCHMP3 به عنوان یک نسخه کپی شده از ژنی به نام CHMP3 ایجاد شده است. در حالی که برخی از میمونها، موشها و سایر حیوانات دارای retroCHMP3 یا انواع دیگر هستند، انسانها فقط CHMP3 اصلی را دارند. CHMP3 در انسانها و موجودات دیگر به دلیل ایفای نقش کلیدی در فرآیندهای سلولی که برای حفظ یکپارچگی غشای سلولی، سیگنال دهی بین سلولی و تقسیم سلولی حیاتی و مهم است، شناخته شده است.
HIV و برخی ویروسهای دیگر این مسیر را طی نمیکنند تا از غشای سلولی خارج شده و سایر سلولها را آلوده کنند. بر اساس تحقیقات، محققان مشکوک شدند که تکرار ژنهای CHMP3 که در میمونها و موشها کشف شده است مانع از خارج شدن ویروسها و آلوده کردن بقیه سلولها به عنوان محافظت در برابر ویروسهایی مانند HIV و سایر بیماریهای ویروسی میشود.
با توجه به این ایده، دانشمندان شروع به بررسی این موضوع کردند که آیا انواع retroCHMP3 میتواند به عنوان یک ضد ویروس عمل کنند. در آزمایشهای آزمایشگاهی انجام شده در سایر نقاط، نسخه کوتاهتر و تغییر یافته CHMP3 انسانی با موفقیت از جوانه زدن HIV از سلولها جلوگیری کرد، اما یک مشکل وجود داشت: این پروتئین اصلاح شده عملکردهای مهم سلولی را هم مختل کرده و باعث مرگ سلولها شد.
محققان با استفاده از ابزارهای ژنتیکی، سلولهای انسانی را ترغیب کردند تا نسخه retroCHMP3 موجود در میمونهای سنجابی را تولید کنند. سپس، آنها سلولها را به HIV آلوده کردند و فهمیدند که ویروس به سختی میتواند از سلولها جدا شود و آنها را در مسیر خود متوقف میکند در نتیجه از آلوده شدن سایر سلولها جلوگیری میشود و این بدون ایجاد اختلال در سیگنالینگ متابولیک یا عملکردهای سلولی مرتبط که میتوانند باعث مرگ سلولی شود، رخ داده است.
Wes Sundquist یکی از نویسندگان این مطالعه میگوید: ما از روند این فعالیت هیجان زده هستیم زیرا مدتی قبل نشان دادیم که بسیاری از ویروسهای پوشیده شده مختلف از این روش معروف به مسیر ESCRT برای فرار از سلولها و انتقال بیماری به سایر سلولها استفاده میکنند. ما همیشه فکر میکردیم که سلولها میتوانند از خود در برابر چنین ویروسهایی دفاع کنند، اما ما ندیدیم که چگونه میتواند بدون دخالت در سایر عملکردهای سلولی بسیار مهم انجام شود.
از دیدگاه تکاملی، این نشان دهنده نوع جدیدی از ایمنی است که میتواند به سرعت برای محافظت در برابر تهدیدات کوتاه مدت ایجاد شود.
یکی از محققان میگوید: ما تصور میکردیم که مسیر ESCRT یک نقطه ضعف است که ویروسهایی مانند HIV و ابولا همیشه میتوانند از آن خارج شوند و سلولهای جدید را آلوده کنند. RetroCHMP3 ویروسها را آسیب پذیر کرد.ما امیدواریم از این روند درس بگیریم و از آن برای مقابله با بیماریهای ویروسی استفاده کنیم.
Sanford Simon یکی از نویسندگان این مطالعه میگوید: این نتیجه این احتمال را مطرح میکند که مداخلهای که روند را کند میکند ممکن است برای میزبان بیاهمیت باشد، اما یک داروی ضد ویروس جدید در اختیار ما قرار دهد.
مترجم: غزل زارعی
