اخبار بیماری

داروی عفونت کرم نواری جلوی صدمات SARS-CoV-2 در ریه ها را میگیرد:

عفونت شدید سندرم تنفسی حاد کرونا ویروس 2 (SARS-CoV-2) عوارض مختلف سلامتی را در سراسر بدن ایجاد می کند. تحقیقات جدید منتشر شده در مجله Nature نشان داد که وجود SARS-CoV-2 در ریه ها منجر به پنوموسیت غیرطبیعی و همجوشی سلول با واسطه پروتئین می شود.

یافته های آنها همچنین نشان داد که فعال سازی پروتئین TMEM16F باعث همجوشی سلول می شود. بنابراین ، داروهای مهارکننده کانال یونی فعال شده با کلسیم TMEM16F / Anoctamin6 ، مانند نیکلوزامید – دارویی که برای درمان آلودگی کرم نواری استفاده می شود – می تواند به عنوان درمان های بالقوه ای برای کاهش شدت عفونت COVID-19 باشد.

تیم تحقیقاتی ارگانهای 41 بیمار ایتالیایی را که به دلیل COVID-19 از مارس تا مه 2020 فوت کرده اند ، ارزیابی کردند. حدود 90٪ بیماران مورفولوژی سلول غیر طبیعی را نشان دادند که نشان دهنده syncytia  با تعداد متغیر هسته است. سلولهای syncytial  برای SARS-CoV-2 RNA مثبت بودند.

براساس مشاهدات ، محققان فرض کردند که سلولهای فیوز شده احتمالاً به دلیل پروتئین اسپایک SARS-CoV-2 باشد. این امر زمانی تأیید شد که یک مطالعه در شرایط in vitro ، cDNA پروتئین اسپایک بهینه شده با کدون را در سلول ها معرفی کرد و بعداً هم سنسیا را یافت.

اخبار بیشتری راجع به سلامتی و کووید بخوانید:

تجویز یک اسپری بینی میتواند در برابر Covid-19 محافظت کند

ژن‌های رایج و مرتبط با سپسیس و شدت COVID-19 در آمریکایی‌های آفریقایی تبار

گام بعدی برای محققان ، غربالگری داروهایی بود که می توانند از انسداد ناشی از اسپایک جلوگیری کنند. در مجموع 83 کاندیدای احتمالی دارو شناسایی و 43 مورد در سلولهای آلوده به SARS-CoV-2 مورد آزمایش قرار گرفتند.

پس از 5 روز ، نتایج نشان داد که دپتروپین ضد هیستامین ، سرترالین ضد افسردگی و آنتی بیوتیک ضد کلوپازیمین برای توانایی محافظت از سلولها در برابر اثرات سیتوپاتیک ویروسی انتخاب میشوند. نیکلوزامید و سالینومایسین نیز بر اساس نتایج غربالگری انتخاب شدند.

این پنج دارو از نظر اثربخشی در جلوگیری از مرگ سلولی ناشی از SARS-CoV-2 به روشی وابسته به دوز مورد آزمایش قرار گرفتند. نیکلوزامید ، کلوفازیمین ، سالینومایسین توانستند از سلول محافظت کنند و به مرحله بعدی آزمایش منتقل شوند.

نیکلوزامید و سالینومایسین از تولید ویروس در دوزهای پایین و زیاد جلوگیری کردند ، در حالی که کلوفازیمین 10 برابر کمتر از دو دارو دیگر بود. هر سه دارو تکثیر ویروس را مهار می کنند.

یک ویژگی مشترک در بین داروهای انتخاب شده توانایی آنها در جلوگیری از ترشح کلسیم است. محققان پیشنهاد کردند تنظیم سطح کلسیم می تواند مکانیسم بالقوه ای برای اقدامات داروهای ضد انسداد باشد.

تجویز نیکلوزامید و کلوفازیمین دامنه و فراوانی نوسانات کلسیم را در سلولهای آلوده به SARS-CoV-2 مهار می کند. در مقابل ، سالینومایسین در جلوگیری از همجوشی سلول موفق بود اما سطح کلسیم را تغییر نداد.

ترشح کلسیم در شبکه آندوپلاسمی سلول رخ می دهد. وقتی محققان دو بازدارنده غیر رقابتی از شبکه سارکو / آندوپلاسمی Ca2 + ATPase اضافه کردند ، این مورد تایید شد ، که نشان می دهد نوسانات کلسیم پس از تخلیه ذخایر کلسیم در شبکه آندوپلاسمی متوقف می شود.

از آنجا که نیکلوزامید از کانال کلریدها و اسکرامبلاس های فعال کلسیم در خانواده TMEM16 / Anoctamin جلوگیری می کند ، آنها به دنبال TMEM16 به عنوان یک دلیل بالقوه برای ایجاد syncytia در سلولهای اپیتلیال ریه هستند. آنها دریافتند كه TMEM16F در تمام سلولها بیان می شود و فعال سازی پروتئین TMEM16 توسط پروتئین اسپایک SARS-CoV-2 دامنه سیگنالینگ كلسیم را افزایش می دهد.

مسدود کردن جریان های TMEM16F از طریق نیکلوزامید امکان پذیر بود اما از طریق کلوفازین و سالینومایسین امکان پذیر نبود.

کاهش تنظیم TMEM16F باعث مهار خارج شدن فسفاتیدیل سرین و آمدن بر روی سطح غشا می شود ، که به طور کلی برای آپوپتوز سلول در سلولهای دارای یونومایسین کلسیم یونوفور سیگنال می دهد. نتایج نشان می دهد TMEM16F برای پاسخ به تغییرات سطح کلسیم ضروری است.

درمان یک ساعته نیکلوزامید یا کلوفازیمین باعث کاهش سرکوب خارج شدن فسفاتیدیل سرین می شود.

بیان بیش از حد TMEM16F به طور قابل توجهی سنسیسیا ناشی از پروتئین اسپایک SARS-CoV-2 را تولید کرد. این اثر در TMEM16A مشاهده نشد.

محققان پیشنهاد می کنند درمان های دارویی با هدف خانواده TMEM16 می تواند از پاتوژنزی COVID-19 بکاهد.

بیشتر بخوانید:

منبع خبر