عفونت استافیلوکوکی چیست؟

عفونت‌های استافیلوکوکی گروهی از عفونت‌ها هستند که توسط باکتری استافیلوکوک ایجاد می‌شوند. این عفونت‌ها باعث ایجاد طیف وسیعی از بیماری‌های پوستی گرفته تا مسمومیت غذایی می‌شوند.

عفونت‌های استافیلوکوکی:

  • عفونت‌های استافیلوکوکی گروهی از عفونت‌ها هستند که توسط باکتری استافیلوکوک ایجاد می‌شوند.
  • شایع‌ترین گروه این باکتری‌ها، استافیلوکوکوس اورئوس است.
  • عفونت‌های استافیلوکوکی از طریق تماس پوست به پوست منتقل می‌شوند و اغلب با عفونت در بریدگی‌های کوچک پوستی شروع می‌شوند.
  • با این حال طیف گسترده‌ای از عفونت‌های استافیلوکوکی وجود دارد، هم از نظر شدت و هم از نظر قابل درمان بودن.

علائم عفونت‌های استافیلوکوکی چیست؟

  • عفونت استافیلوکوکی زمانی اتفاق می‌افتد که باکتری از طریق شکاف یا بریدگی در پوست وارد بدن شود.
  • بسته به میزان نفوذ باکتری در بدن، عفونت‌های استافیلوکوکی معمولاً به دو گروه تقسیم می‌شوند:

عفونت‌های پوستی و بافت نرم

عفونت‌های تهاجمی

عفونت استافیلوکوکی

عفونت‌های پوستی و بافت نرم:

 

  • عفونت‌های استافیلوکوکی پوست و بافت نرم عبارتند از:

جوش: برآمدگی‌های دردناک و قرمز روی پوست گردن، صورت، ران‌ها، زیر بغل و باسن

زرد زخم: یک عفونت باکتریایی پوستی بسیار مسری که باعث زخم‌های دردناک و تاول‌های بدون درد می‌شود.

سلولیت: عفونت باکتریایی لایه عمیق پوست و لایه چربی و بافت نرم زیر پوست که می‌تواند باعث تب و حالت تهوع در بیماران شود.

عفونت‌های تهاجمی

 

  • عفونت‌های تهاجمی استافیلوکوکی عبارتند از:

سپسیس: که به‌عنوان مسمومیت خونی (پلشت خونی) نیز شناخته می‌شود، این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که عفونت‌های استافیلوکوکی وارد جریان خون و باعث پاسخ ایمنی شدید شوند. علائم شامل تب، ضربان قلب بالا، فشار خون پایین، اسهال، رنگ پریدگی و سردی پوست و گاهی اوقات از دست دادن هوشیاری است. سپسیس یک وضعیت اورژانسی است.

سندرم شوک سمی: نوعی سپسیس شدید است. این یک عفونت نادر اما تهدید کننده زندگی است که توسط استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می شود. این وضعیت باعث ایجاد تب بالا، افت شدید فشار خون (شوک)، سرگیجه و گیجی می‌شود.

آرتریت سپتیک: شرایطی که در آن مفصل توسط باکتری استافیلوکوکوس اورئوس عفونی می‌شود و باعث تب، تورم و درد در مفاصل می‌شود.

اندوکاردیت: وضعیتی که استافیلوکوک ساختارهای داخلی قلب (مثلاً دریچه‌های قلب) را آلوده می‌کند و باعث التهاب می‌شود. علائم می‌توانند به‌تدریج در طی چند هفته یا به سرعت در طی چند روز ایجاد شوند.‌‌ علائم شامل درد قفسه سینه، سرفه، خستگی، تنگی نفس، تب و کاهش وزن بی دلیل می‌باشد.

چگونه عفونت‌های استافیلوکوکی را درمان کنید؟

  • عفونت‌های پوستی و بافت نرم معمولاً خفیف و ساده هستند که با آنتی بیوتیک بصورت قرص یا کرم درمان می‌شوند.
  • هرچه عفونت تهاجمی‌تر باشد، درمان آن سخت‌تر است.
  • هنگامی که باکتری‌ها به پوست نفوذ کرده و وارد خون می‌شوند، می‌توانند به سرعت تکثیر شوند و سموم را آزاد کنند و آسیب قابل توجهی به اندام‌ها و بافت‌ها وارد کنند.

در این موارد پزشکان ممکن است مجبور به تزریق آنتی بیوتیک شوند.

چالش‌های درمان عفونت‌های استافیلوکوکی:

  • بسیاری از سویه‌های باکتری استافیلوکوک مقاومت آنتی بیوتیکی دارند.
  • استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، که بیشتر با نام MRSA شناخته می‌شود، نوعی استافیلوکوک اورئوس است که به تعدادی از آنتی بیوتیک‌ها از جمله متی سیلین مقاوم هستند.

عفونت استافیلوکوکی

استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA):

  • MRSA (استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین) نوعی عفونت استافیلوکوکی است که به متی سیلین مقاوم است. اغلب به سایر آنتی بیوتیک‌های رایج مورد استفاده نیز مقاوم است.
  • به دلیل مقاومت آنتی بیوتیکی، درمان MRSA می‌تواند بسیار دشوار باشد و اغلب به سرعت در فضاهای محصور مانند بیمارستان‌ها، خانه‌ سالمندان و حتی سالن‌های ورزشی و پناهگاه‌های بی‌خانمان‌ها پخش می‌شود.
  • گاهی اوقات از آن به عنوان “superbug” یاد می‌شود.
  • بیماران بستری در بیمارستان در معرض بالاترین خطر ابتلا به عفونت MRSA هستند، زیرا اغلب با سایر افرادی که احتمال ابتلا به MRSA را دارند در تماس هستند.
  • اغلب بیماران بستری در بیمارستان مسن‌تر و ضعیف‌تر هستند و این امر آن‌ها را مستعد ابتلا به عفونت MRSA می‌کند که می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد.
  • به طور کلی، محیط‌های مناسبی که MRSA می‌تواند در آن پخش شود، مکان‌هایی هستند که بهداشت ضعیفی دارند، تعداد زیادی از مردم در رفت و آمد هستند و تماس پوست به پوست زیاد است. این شرایط به این معنی است که باکتری می‌تواند به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل شود.

آیا MRSA همیشه خطرناک؟

  • بسیاری از ما با استافیلوکوکوس اورئوس و MRSA بدون هیچ مشکلی زندگی می‌کنیم. بسیاری از افراد استافیلوکوکوس اورئوس را در بینی یا روی پوست خود دارند.
  • اکثر افرادی که MRSA دریافت می‌کنند، ناقل خاموش باکتری می‌شوند و هیچ علامتی از خود نشان نمی‌دهند.
  • اگر باکتری از طریق ناحیه‌ای از پوست باز شده مانند زخم وارد بدن آن‌ها شود، تنها بخش کوچکی از این ناقلان دچار عفونت می‌شوند.
  • MRSA نسبت به استافیلوکوکوس اورئوس معمولی مشکلات بیشتری ایجاد می‌کند؛ زیرا به آنتی بیوتیک‌هایی که معمولاً برای درمان عفونت‌های استافیلوکوکی استفاده می‌شوند مقاوم است. این امر خلاصی از آن را بسیار دشوارتر می‌کند.

چگونه می‌توان از انتشار MRSA جلوگیری کرد؟

  • عفونت‌های MRSA فشار زیادی بر سیستم‌های مراقبتی بهداشتی وارد کرده است.
  • در سال‌های اخیر، با افزایش آگاهی متخصصان از عفونت، موجب شد تا آن را به‌طور موثرتری مدیریت کنند.

تکنیک‌های پیشگیرانه عبارتند از:

  • شستن دست‌ها قبل و بعد از مراجعه یک فرد در خانه بهداشت یا بیمارستان برای جلوگیری از انتشار هر گونه باکتری که ممکن است روی دست‌ها باشد (MRSA می‌تواند از طریق تماس پوست به پوست منتقل شود)
  • غربالگری بیماران برای MRSA قبل از بستری شدن در بیمارستان برای عمل. این کار اغلب با سواپ‌هایی که از بینی و کشاله ران گرفته می‌شود، یا با آزمایش خون، ادرار، بافت یا نمونه بزاق انجام می‌شود.
  • قرار دادن تمام اقلام یکبار مصرف، مانند پانسمان و دستکش، به سرعت در سطل‌های مخصوص برای جلوگیری از آلودگی متقابل
  • سیاستی که بیماران تشویق می‌شوند در صورت نگرانی در مورد استانداردهای بهداشتی در بخش، با پرستار یا پزشک خود صحبت کنند.

MRSA چگونه درمان می‌شود؟

  • برای شناسایی بهترین روش درمانی برای یک فرد مبتلا به عفونت MRSA، پزشک نوع، محل و شدت عفونت را ارزیابی می‌کند.
  • آن‌ها همچنین متوجه خواهند شد که سویه خاص MRSA به کدام آنتی بیوتیک مقاوم و حساس است.
  • عفونت‌های جزئی پوست یا بافت نرم ممکن است فقط به صورت سطحی و با تکنیکی به نام “برش و زهکشی” درمان شوند.
  • اینجاست که سطح متورم یا جوش با یک چاقوی جراحی استریل و گاهی تحت بی‌حسی موضعی باز می‌شود و چرک تخلیه می‌شود و فشار و درد را کاهش می‌دهد.
  • با وجود مقاوم بودن به تعدادی از آنتی بیوتیک‌های مختلف، برخی از سویه‌های MRSA می‌توانند به‌طور موثر با آنتی بیوتیک‌های دیگر یا ترکیبی از آنتی بیوتیک‌ها درمان شوند.
  • این آنتی بیوتیک‌ها اغلب به‌صورت تزریقی تجویز می‌شوند و بسته به شدت عفونت ممکن است تا شش هفته تجویز شوند.

منبع

مترجم: شقایق مرتاضی

آرشیو اخبار و مطالب علمی ژنیران

از این مطلب چقدر راضی بودید؟

روی ستاره کلیک کنید تا نظرتون ثبت بشه

4.4 / 5. تعداد رای دهندگان: 19

تا حالا امتیازی برای این مطلب ثبت نشده؛ با ثبت نظرتون مارو خوشحال می‌کنید