اخبار علمی, مطالب
اختلال در نظم ساعت اتوماتیک بدن با رژیم غدایی چرب
دانشمندان مشاهده کردهاند که وقتی موشها از رژیم غذایی پرچرب تغذیه میکنند ، شواهدی از اختلال در ساعت بدن در آنها دیده می شود که به طور معمول احساس سیری را کنترل میکند ؛در نهایت این اختلال منجر به خوردن بیش از حد و چاقی می شود. این نتایجی است بر اساس تحقیقات جدیدی بدست آمده که در مجله فیزیولوژی (published in The Journal of Physiology) منتشر شده است.
از سال 1975 جعیت افراد چاق (obesity) در سراسر جهان تقریباً سه برابر شده است. تنها در انگلستان ، 28 درصد از بزرگسالان چاق و 36 درصد دیگر دارای اضافه وزن هستند. چاقی می تواند منجر به چندین بیماری دیگر مانند دیابت نوع 2 ، بیماری های قلبی ، سکته مغزی و برخی از انواع سرطان شود.
این تحقیقات جدید ممکن است سنگ بنایی برای مطالعات بالینی آینده باشد که می تواند عملکرد مناسب ساعت بدن را در مغز بازیابی کند تا از پرخوری جلوگیری شود.
در گذشته ، اعتقاد بر این بود که ساعت اصلی بدن فقط در قسمتی از مغز به نام هیپوتالاموس قرار دارد. با این حال ، تحقیقات بیشتر در طول این سال ها روشن کرده است که برخی از عوامل کنترل کننده ریتم های روزانه بدن ما (سطح هورمون ، اشتها و غیره) در چندین قسمت دیگر مغز و بدن وجود دارند؛ از جمله گروهی از نورون ها در ساقه مغزی تکاملی ، به نام کمپلکس واگال پشتی (DVC).به طور خاص ، نشان داده شده است که DVC با ایجاد سیری ، مصرف غذا را کنترل می کند.
تحقیقات همچنین نشان داده است که در چاقی ، ریتم های روزانه در مصرف غذا و ترشح هورمون های مربوط به غذا خوردن ، از بین می رود یا حذف می شود. با این حال ، هنوز مشخص نشده است که عملکرد نادرست مراکز مغزی کنترل کننده اشتها علت یا نتیجه چاقی است.
این تحقیق جدید که در دانشگاه یاگیلونیک (Jagiellonian University) در کراکوف با همکاری دانشگاه بریستول(University of Bristol ) انجام شده است ، نشان میدهد رژیم غذایی پرچرب که موش ها را تغذیه می کرد ، قبل از شروع به افزایش وزن ، ابتدا تغییراتی در ریتم عصبی روزانه DVC و پاسخ این نورون ها به هورمون های اشتها ایجاد میشود.
بنابراین ، محققان عنوان می کنند که اختلال DVCها در اندازه گیری زمان منجر به چاقی می شود ، نه اینکه نتیجه وزن بیش از حد بدن باشد.
این تحقیق بر روی دو گروه از موش ها انجام شد: موشهایی که رژیم غذایی کنترل متعادل (10 درصد کالری از چربی) و رژیم غذایی پرچرب (70 درصد کالری از چربی) داشتند.
محققان برای تقلید از تأثیر رژیم غذایی ناسالم بر روی انسان ، رژیم غذایی جدید را به موش های نوجوان (4 هفته ای) ارائه کردند و مصرف غذای آنها را در 24 ساعت به مدت چهار هفته متوالی کنترل کردند.
ضبط الکتروفیزیولوژیکی برای اندازه گیری نحوه تغییر فعالیت عصبی DVC در 24 ساعت انجام شد. استفاده از آرایه های چند الکترود امکان نظارت همزمان بر صد سلول عصبی DVC از هر قطعه ساقه مغز را فراهم کرد. این امر محققان را قادر می سازد تا تغییرات شبانه روزی فعالیت عصبی و همچنین پاسخ های عصبی به هورمون های مربوط به متابولیسم در هر یک از گروه های رژیم غذایی را ارزیابی کنند.
در حالی که ساقه مغز انسان و موش دارای ویژگی های مشترک بسیاری است ، محدودیت اصلی مطالعه برای مرتبط سازی فوری نتایج به انسان این است که این آزمایش بر روی حیوانات شبانهزی (موش ها) انجام شد. اوج فعالیت DVC در این حیوانات در پایان روز مشاهده شده ، که مرحله استراحت برای جوندگان است ، اما این بازه زمانی یک بازه فعال در انسان ها است. بنابراین ، باید مشخص شود که آیا فاز ساعت ساقه مغز در روز و شب تنظیم شده است یا اینکه بستگی به الگوهای استراحت و فعالیت دارد.
این مطالعه فرصت های تحقیقاتی جدیدی را در راستای تلاش برای ایجاد استراتژی بازگرداندن عملکرد ساعت بدن تحت اثر DVC و در نتیجه کمک به مقابله با چاقی ، ایجاد می کند.
دکتر لوکاس چروبوک() ، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: “من واقعاً از این تحقیقات هیجان زده هستم زیرا امکاناتی که برای مقابله با مسئله بهداشت چاقی در حال رشد فراهم می شود. ما هنوز نمی دانیم نشانه های زمانی که قادر به تنظیم مجدد یا همگام سازی ساعت ساقه مغز هستند چیست. امیدواریم با بازگرداندن ریتم روزانه در این مراکز سیری قبل یا بعد از شروع چاقی فرصت های درمانی جدیدی را ایجاد کند. ”
مرجع: “فعالیت های عصبی موزون هسته موش در قسمت انفرادی با رژیم غذایی پرچرب مختل می شود-پیامدهای کنترل روزانه سیری” توسط لوکاش چروبوک (Lukasz Chrobok) ، یاسمین دی کلیچ (Jasmin D Klich) ، آنا ام سانترا (Anna M Sanetra)، جاگودا اس جکزمین لازور (Jagoda S Jeczmien-Lazur)،کمیل پرادل (Kamil Pradel) ، کاتارزینا پالوس-چرامیک (Katarzyna Palus-Chramiec) ، ماریوش کپچینسکی (Mariusz Kepczynski) ، هیو دی پیگینز (Hugh D Piggins) ، ماریان اچ لواندوفسکی ( Marian H Lewandowski ) ، 6 سپتامبر 2021 ، مجله فیزیولوژی(Journal of Physiology).
