اخبار بیولوژی
پروتئین های کلیدی و اسپرم : اسپرم پستانداران نمی تواند از همان ابتدا تخمک را بارور کند. این توانایی تنها پس از تلقیح ، در طول عبور از دستگاه تناسلی زنان به دست می آید و نیاز به دو فرآیند پی در پی و حساس به زمان دارد تا اسپرم دارای ویژگی های فیزیکی و بیوشیمیایی لازم برای تکمیل کار اساسی خود باشد.
اولین فرایند ظرفیت نامیده می شود که فیزیولوژی هر اسپرم و غشای سر اسپرم را تغییر می دهد تا به لایه سخت و بیرونی بنام پلوسیدا تخمک ورود کند.
همچنین اخبار بیشتری بخوانید:
ویرایش ژن می تواند پشه ها را نابارور کرده و شیوع بیماری را کاهش دهد!
فرایند دوم واکنش آکروزوم (AR) است ، یک عمل شیمیایی که شامل آزادسازی آنزیم ها در سر اسپرم است که نفوذ بیشتر در ناحیه پلوسیدا را افزایش می دهد.
هر دو فرایند برای لقاح موفق تخمک ضروری هستند و AR وابسته به زمان است: نمی تواند خیلی زود یا خیلی دیر انجام شود.
تیمی تحقیقاتی ، به رهبری نویسنده ارشد Pradipta Ghosh ، MD ، استاد گروه های پزشکی و سلولی و مولکولی در دانشکده پزشکی UC San Diego ، دریافتند که عضوی از خانواده پروتئین G که به عنوان ماشین مولکولی عمل می کنند سوئیچ هایی در داخل سلول ها هستند و فعالیت آنزیم هایی را تنظیم می کنند که فرآیندهای ظرفیتی و AR را روشن و خاموش می کنند.
قوش می گوید: “یافته ها نشان می دهد که چگونه G پروتئین 4 (GIV) برنامه های سیگنالینگ متمایزی را در اسپرم تنظیم می کند و به طور موثر از ظرفیت جلوگیری می کند تا AR زمان کافی برای انجام فرایند را داشته باشد.
بر اساس مطالعات منتشر شده ، ناباروری حدود 8 تا 12 درصد از زوج ها را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد ، که مردان تقریباً در نیمی از موارد عامل اصلی هستند. علل ناباروری مردان متعدد است ، اما تقریباً 25 درصد شامل اختلالات انتقال اسپرم یا عوامل AR در اسپرم است.
قوش گفت: “GIV برای باروری مردان مورد نیاز است و سطوح پایین رونویسی GIV در مردان همواره با ناباروری ارتباط دارد.” “ما شواهدی یافتیم که GIV ممکن است نقش های متفاوتی در ظرفیت اسپرم داشته باشد ، یافته هایی که نشان می دهد چگونه سیگنال دهی معیوب GIV می تواند به عنوان یک نشانگر بالقوه برای ناباروری مردان مورد استفاده قرار گیرد و چگونه مهار کننده های سیگنالینگ وابسته به GIV مانع باروری می شوند.