محققان دانشگاه ایلینوی شیکاگو کشف کردند که هپاراناز(Heparanase) ، HPSE ، پروتئینی کمترشناخته شده ، تنظیم کننده اصلی مکانیسم های دفاع ذاتی سلول است.
پاسخ های دفاع ذاتی ، مکانیسم های سلولی برنامه ریزی شده ای هستند که توسط سیگنال های مختلف هشداری ایجاد می شوند ، که در بسیاری از گونه ها در طول تکامل حفظ شده اند. این سیستم ها می توانند توسط عوامل بیماری زا مانند ویروس ها ، باکتری ها و انگل ها و همچنین توسط سموم محیطی و سلولهای ناکارآمد که می توانند با گذشت زمان در بدن جمع شوند ، عمل کنند. درک دقیق تری از اشتراکات و ارتباطات بین این فرآیندها امکان ایجاد درمانی با چند هدف را در برابر انواع بیماری های انسانی ایجاد میکند.
محققان از یک سیستم برای ردیابی تغییرات در بلوک های سلولی مهم در سلول ها و موش های مهندسی شده ژنتیکی برای کمبود HPSE استفاده کردند.
در این مطالعه چند رشته ای مشارکتی ، Agelidis و همکاران برای اولین بار نشان دادند که HPSE به عنوان یک تلاقی سلولی بین ایمنی ضد ویروسی ، سیگنال های تکثیر و مرگ سلولی عمل می کند.
“مدتهاست که شناخته شده است که HPSE باعث ایجاد بیماریهای التهابی می شود ، اما زمانی تصور می شد که این امر اساساً به دلیل فعالیت آنزیمی پروتئین تجزیه کننده سولفات هپاران ، یک مولکول قند موجود در زنجیره های سطح تقریباً همه سلولها است.”
در حالی که تمرکز اصلی این مطالعه شناسایی مکانیسم های پاتوژنز ویروس هرپس سیمپلکس (HSV-1) بود ، کار آنها پیامدهای گسترده ای در درمان بیماری های مربوط به تنظیم نظم HPSE ، از جمله سرطان ، تصلب شرایین و اختلالات خود ایمنی دارد.