رت ویستار

رت ویستار یک رت نژاد آلبینو است. این نژاد در سال 1906 برای استفاده در تحقیقات بیولوژیکی و پزشکی در انستیتوی ویستار توسعه یافت. این مدل آزمایشگاهی، اولین رت صحرایی ایجاد شده به عنوان ارگانیسم نمونه بود و پیش از آن در آزمایشگاه ها  از موش خانگی استفاده می کردند (Mus musculus).

رت Wistar در حال حاضر یکی از محبوب ترین رت هایی است که برای تحقیقات آزمایشگاهی مورد استفاده قرار می گیرد. از فاکتورهای تشخیصی این رت، سر پهن ، گوش های بلند و طول دم آن است که همیشه از طول بدن آن کمتر است. رت Sprague Dawley و رت Long-Evans از رت Wistar گرفته شده اند. رت های Wistar مانند رت های Sprague Dawley از سایر گونه ها، فعال ترند.

رت ویستار

رت لانگ ایوانز

رت Long-Evans رت ناخالصی است که توسط دکتر لانگ  و ایوانز معرفی شده است. آن ها این رت را از ادغام رت های ویستار ماده با رت های نر خاکستری وحشی گرفتند. رت های صحرایی Long-Evans سفید رنگ هستند که سر آن ها قهوه ای یا مشکی است. به همین دلیل به آن ها رت های کلاه دار نیز گفته می شوند. آن ها به عنوان یک ارگانیسم مدل عمومی استفاده می شوند که اغلب در تحقیقات رفتاری و چاقی استفاده می شود.

رت Sprague Dawley یا اسپراگوئه داولی

رت SD یک نژاد ناخالص و مدل عمومی آناتومیکی و فیزیولوژیکی از رت آلبینو است که به طور گسترده ای در تحقیقات پزشکی و تغذیه ای مورد استفاده قرار می گیرد. مزیت اصلی این رت، آرامش رت و سهولت کار با آن است. این نژاد رت برای اولین بار در مزارع Sprague-Dawley  ویسکانسین در سال 1925 ایجاد شد.

این رت ها به طور معمول نسبت به رت های نژاد ویستار دم طولانی تری دارند. این رت ها با سرعت بالا تومور را در خود رشد می دهند.

رت لانگ ایوانز

رت Biobreeding

رت Biobreeding (رت صحرایی مستعد دیابت یا رت BBDP) نژادی خالص است که به طور خود به خود دیابت نوع 1 خود ایمنی را ایجاد می کند. مانند رت های NOD ، از رت های Biobreeding به عنوان یک مدل حیوانی برای دیابت نوع 1 استفاده می شود. این سویه بسیاری از ویژگی های دیابت نوع 1 انسان را کاپیتول می کند و کمک زیادی به تحقیقات پاتوژنز T1DM کرده است.

رت براتلبورو

رت براتلبورو سویه ای است که توسط هنری آ. شرودر و تکنسین تیم وینتون در وست براتلبورو از سال 1961 در دانشکده پزشکی دارتموث تولید شد. این یک جهش ژنتیکی طبیعی است که باعث می شود نمونه ها قادر به تولید هورمون وازوپرسین نباشند ، که به کنترل عملکرد کلیه ها کمک می کند. این رت ها برای استفاده آزمایشگاهی توسط دکتر هنری شرودر و تیم وینتون پرورش یافتند ، زیرا آن ها متوجه شدند که می توانند حجم بالایی از مایعات را بنوشند و ادرار بالایی داشته باشند.

رت بی مو

رت های آزمایشگاهی بدون مو اطلاعات ارزشمندی را در مورد سیستم ایمنی بدن و بیماری های ژنتیکی کلیه را در اختیار محققان قرار می دهند. تخمین زده می شود که بیش از 25 ژن وجود دارد که باعث بی موی مغلوب در رت های آزمایشگاهی می شود. موارد رایج تر، رت های rnu (Rowett nude) ، fz (fuzzy) و shn (shorn) هستند.

• رت های بدون Rowett ، اولین بار در سال 1953 در اسکاتلند شناسایی شد ، تیموس ندارند. کمبود این اندام به شدت سیستم ایمنی بدن آنها را به خطر می اندازد ، با بیشترین افزایش عفونت های دستگاه تنفسی و چشم ها سر و کار دارند.
• رت های Fuzzy در سال 1976 در آزمایشگاه پنسیلوانیا شناسایی شدند. علت اصلی مرگ در رت های fz / fz ، نهایتا یک نارسایی پیشرونده کلیوی است که از حدود 1 سالگی شروع می شود.
• رت های Shorn در سال 1998 از رت های Sprague Dawley گرفته شدند. آن ها همچنین از مشکلات شدید کلیوی رنج می برند.\

رت لوییس

رت لوئیس توسط مارگارت لوئیس از رت های ویستار در اوایل دهه 1950 گرفته شد. از ویژگی های آن می توان به رنگ آلبینو ، رفتار مطیع و قدرت باروری کم آن ها اشاره کرد. رت لوییس از چندین بیماری ناگهانی رنج می برد: بروز زیاد نئوپلاسم در آن ها یکی از بیماری هایی است که طول عمر رت عمدتا توسط این فاکتور تعیین می شود. شایع ترین آن ها آدنوم های هیپوفیز و آدنوم / آدنوکارسینومای قشر فوق کلیه در هر دو جنس نر و ماده است. همچنین تومورهای غده پستانی و کارسینوم های آندومتر در زنان و آدنوم سلول های C / آدنوکارسینومای غده تیروئید و تومورهای سیستم خونساز در مردان است. رت های لوئیس مستعد ابتلا به سرطان خون لنفاوی هستند. همچنین این رت ها در سنین بالا ، گاهی اوقات به صورت خود به خودی دچار اسکلروز گلومرولی می شوند.

رت زاکر

رتZucker  به عنوان یک مدل ژنتیکی برای تحقیقات حیطه چاقی و فشار خون بالا پرورش داده شد. این رت دو نوع دارد: یک رت لاغر زاکر ، که به عنوان صفت غالب (Fa/Fa) یا (Fa/fa) نشان داده می شود و رت چاقی زاکر که به طور مشخصی چاق است که در واقع یک ویژگی مغلوب گیرنده لپتین (fa/fa) دارد و وزن آن تا 1 کیلوگرم (2.2 پوند) است – بیش از دو برابر وزن متوسط.

رت های چاق زاکر دارای مقادیر بالایی از چربی و کلسترول در جریان خون خود هستند و بدون اینکه قند خون بالایی داشته باشند در برابر انسولین مقاوم هستند. چاقی در رت زاکر در درجه اول، با طبیعت هایپرفاژیک و گرسنگی بیش از حد آن ها ارتباط دارد.