خلاصه:
دانشکده پزشکی Icahn در Mount Sinai مطالعهای انجام داده است که نشان میدهد، ناشتا ماندن میتواند بر سیستم ایمنی تأثیر منفی بگذارد. همچنین به طور بالقوه خطر بیماری قلبی را افزایش دهد. این مطالعه از مدلهای آزمایشگاهی موش استفاده کرد و دریافت که حذف وعدههای غذایی باعث ایجاد پاسخی در مغز میشود که بر سلولهای ایمنی تأثیر نامطلوب میگذارد.
مطالعه اخیر از دانشکده پزشکی Icahn در Mount Sinai نشان میدهد که ناشتا ماندن میتواند بر سلولهای ایمنی تأثیر منفی بگذارد. همچنین بهطور بالقوه خطر ابتلا به عفونت و بیماری قلبی را افزایش دهد.
بر اساس مطالعه جدید دانشکده پزشکی ایکان در Mount Sinai، روزه گرفتن یا ناشتا ماندن میتواند برای مبارزه با عفونت مضر باشد. همچنین میتواند منجر به افزایش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی شود. این تحقیق که بر روی مدلهای موشی متمرکز بود، یکی از اولین تحقیقاتی است که نشان میدهد حذف وعدههای غذایی پاسخی را در مغز ایجاد میکند که بر سلولهای ایمنی تأثیر منفی میگذارد.
نتایجی که بر مصرف صبحانه تمرکز دارد اخیراً در مجله Immunity منتشر شده است. این نتایج میتواند به درک بهتری از تأثیر طولانی مدت ناشتا ماندن بر بدن بپردازد.
مطالب مرتبط:
- صبحانه نخوردن کودکان، ممکن است ریسک به خطر افتادن سلامت روان را در آنها افزایش دهد.
- ریزمغذیها و مغز: چگونه رژیمهای غذایی مدرن فاقد ریزمغذیها ممکن است به تحریکپذیری و عصبانیت کمک کند.
«شواهدی وجود دارد که اثبات میکند روزهداری و ناشتا ماندن سالم است. همچنین شواهد فراوانی برای فواید روزهداری وجود دارد. Filip Swirski، نویسنده اصلی این مقاله، مدیر موسسه تحقیقات قلب و عروق در Mount Sinai، میگوید: «نتیجهی مطالعات ما هشدار میدهد، که روزهداری میتواند هزینههایی برای سلامتی به همراه داشته باشد.» “این یک مطالعه مکانیستیک است که بر روی اثرات روزهداری کاوش میکند. همچنین نشان میدهد که ارتباطی بین سیستم عصبی و ایمنی وجود دارد.
هدف محققان درک بهتر این بود که چگونه روزه داری – از یک روزه نسبتا کوتاه فقط چند ساعته تا یک روزه بلندتر ۲۴ ساعته – بر سیستم ایمنی بدن تأثیر میگذارد. آنها دو گروه از موشها را تجزیه و تحلیل کردند. یک گروه بلافاصله بعد از بیدار شدن صبحانه خوردند (صبحانه بزرگترین وعده غذایی آنها در روز بود) و گروه دیگر صبحانه نخوردند. محققان نمونه خون را در هر دو گروه، زمانی که موشها از خواب بیدار شدند، سپس چهار ساعت بعد و هشت ساعت بعد جمعآوری کردند.
هنگام بررسی آزمایش خون، محققان متوجه تفاوت مشخصی در گروه موشهای روزهدار شدند. به طور خاص، محققان تفاوتهایی را در تعداد مونوسیتها مشاهده کردند. مونوسیتها گلبولهای سفید خونی هستند که در مغز استخوان ساخته میشوند و در بدن حرکت میکنند، جایی که نقشهای حیاتی زیادی از مبارزه با عفونتها، بیماریهای قلبی و سرطان دارند.
در ابتدا، همه موشها مقدار یکسانی مونوسیت داشتند. اما پس از چهار ساعت، مونوسیت در موشهای گروه روزهدار بهطور چشمگیری تحت تأثیر قرار گرفت. محققان دریافتند 90 درصد از این سلولها از جریان خون ناپدید شده.اند و تعداد آنها پس از 8 ساعت کاهش یافت. در همین حال، تعداد مونوسیتهای گروه موشهای غیرروزهدار بیتأثیر بود.
محققان کشف کردند در موشهای روزهدار، مونوسیتها برای خواب زمستانی به مغز استخوان بازمیگردند. همزمان، تولید سلولهای جدید در مغز استخوان کاهش یافت. میزان مونوسیتهای مغز استخوان – که معمولاً عمر کوتاهی دارند – به طور قابل توجهی تغییر کردهاند. آنها در نتیجه ماندن در مغز استخوان بیشتر زنده مانده بودند و وضعیت متفاوتی نسبت به مونوسیتهایی که در خون باقی مانده بودند، داشتند.
محققان تا 24 ساعت به اعمال وضعیت روزهداری در موشها ادامه دادند و سپس به آنها غذا دادند. سلولهای پنهان شده در مغز استخوان در عرض چند ساعت دوباره به جریان خون برگشتند. این افزایش منجر به افزایش سطح التهاب شد. این مونوسیتهای تغییر یافته به جای محافظت در برابر عفونت، التهاب بیشتری ایجاد میکردند و این باعث میشد بدن در برابر عفونت مقاومت کمتری داشته باشد.
این مطالعه یکی از اولین پژوهشهایی است که ارتباط بین مغز و این سلولهای ایمنی را در طول روزهداری ایجاد کرده است. محققان دریافتند که مناطق خاصی در مغز پاسخ مونوسیتها را در طول روزهداری کنترل میکنند. این مطالعه نشان داد که روزه یک پاسخ استرس را در مغز برمیانگیزد – این همان چیزی است که افراد را “گرسنه” میکند (احساس گرسنگی و عصبانیت) – و باعث مهاجرت گسترده این گلبولهای سفید از خون به مغز استخوان میشود. سپس مدت کوتاهی پس از ورود مجدد غذا به جریان خون باز میگردد.
دکتر Swirski تاکید کرد که درحالیکه شواهدی از فواید متابولیک روزهداری نیز وجود دارد، این مطالعه جدید پیشرفت مفیدی در درک کامل مکانیسمهای بدن را به انجام رسانیده است.
این مطالعه نشان میدهد که از یک طرف، روزهداری تعداد مونوسیتهای در گردش را کاهش میدهد، که ممکن است فکر کنیم چیز خوبی است، زیرا این سلولها اجزای مهم التهاب هستند.
از سوی دیگر، خوردن غذا باعث ایجاد موجی از مونوسیتها میشود که به خون باز میگردند، که میتواند مشکل ساز باشد. بنابراین، روزه گرفتن این روند را به گونهای تنظیم میکند که همیشه ظرفیت بدن برای پاسخگویی به چالشهایی مانند عفونت موثر نباشد.» از آنجاییکه این سلولها برای بیماریهای دیگر مانند بیماری قلبی یا سرطان بسیار مهم هستند، درک نحوه کنترل عملکرد آنها بسیار مهم است.
این مطالعه با کمک مالی موسسه ملی بهداشت و صندوق درمان آلزایمر تامین شده است.
همچنین بخوانید:
- مبانی سیستم ایمنی و علم ایمونولوژی
- ائوزینوفیل چیست؟ تعریف، ساختار، نقش ایمنی و کارکردها
- بازوفیل چیست؟ تعریف، ساختار، ایمنی و عملکرد
مترجم: شقایق مرتاضی