تکنیک ها، مهندسی ژنتیک و کلونینگ، ویدیو های آموزشی
ترانسفورماسیون
بعد از تهیه و طراحی ناقل مناسب و اتصال ژن مورد نظر به آن، DNA نوترکیب باید وارد سلول زنده شود تا با استفاده از دستگاه همانندسازی موجود در سلول، ژن هدف تکثیر و بیان شود. عمل انتقال DNA نوترکیب به سلول زنده «ترنسفورماسیون» است و موجودی که از این طرق DNA نوترکیب را دریافت می‌کند تراریخت یا ترنسژنیک(Transgenic) نام دارد. سلول‌هایی که معمولاً به عنوان پذیرنده‌ی مولکول نوترکیب مورد استفاده قرار می‌گیرند، باکتری‌ها هستند چراکه رشد و تکثیر در باکتری‌ها به سرعت صورت می‌گیرد و کشت آنها نیز ساده‌تر و ارزان‌تر است.
اکثر گونه‌های باکتریایی توانایی جذب مولکول DNA از محیط اطرافشان را دارند. DNA خارجی در باکتری اغلب تجزیه می‌شود اما در صورت داشتن جایگاه شروع همانندسازی قابل شناسایی توسط سیستم همانندسازی باکتری، می‌تواند در سلول میزبان باقی بماند و تکثیر شود.
قدرت جذب DNA خارجی برای همه‌ی باکتری‌ها به یک میزان نمی‌باشد. به عنوان مثال باکتری اشرشیاکولی، که پرکاربردترین باکتری در مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی میکروبی است، در شرایط عادی قدرت جذب کمی دارد و میزان وقوع تراریختی در این شرایط مطلوب نخواهد بود. از این رو برای بهینه سازی میزان تراریختی باید باکتری را تحت تیمارهای خاصی مانند کلرید کلسیم قرار داد تا قدرت جذبش افزایش یابد. کلرید کلسیم تنها سبب اتصال DNA به دیواره‌ی باکتری می‌شود و به طور مستقیم در جذب DNA نقش ندارد. برای جذب واقعی DNA به درون سیتوپلاسم باکتری، آن را در معرض شوک حرارتی قرار می‌دهند که سبب افزایش نفوذپذیری دیواره‌ی باکتری می‌شود. حرکت DNA به درون باکتری با بالا بردن دمای انکوباتور تا 42°C تسریع می‌شود.
با سلام میشه مطالب بیشتری ارائه بدین
سلام دوست عزیز به زودی ویدیو ها و مطالب بیشتری در سایت ژنیران قرار خواهد گرفت. از شکیبایی شما متشکریم
در ایام امتحانات دانشگاه برگزاری دوره ها به تعویق میوفته یا نه؟
قدرت جذب DNA خارجی برای همه‌ی باکتری‌ها به یک میزان نمی‌باشد و دلیل عدم یکسانی قدرت جذب DNA چی میتونه باشه؟