تیمار حیوانات آزمایشگاهی

تیمار حیوانات آزمایشگاهی

آزمایشگاه ژنیران در راستای خدمت رسانی به دانشجویان و پژوهشگران گرامی، خدمات تیمار حیوانات آزمایشگاهی اعم از موش کوچک آزمایشگاهی، موش صحرایی، همستر، خوکچه هندی و خرگوش با بالاترین دقت و قیمت دانشجویی به انجام می رساند. همچنین برای محاسبه دز مناسب و انتخاب روش تیمار مشاوره رایگان توسط متخصصین آزمایشگاه ژنیران ارائه می گردد.

تیمار حیوانات آزمایشگاهی یکی از مهمترین تکنیک های مورد نیاز هر پروژه حیوانی می باشد که باید با دقت کافی و به درستی انجام شود.

زمان تحویل: بسته به نوع پروژه

🔴 نحوه محاسبه قیمت:

نحوه‌ی تحویل پروژه:

حیوانات تیمار شده در فواصل منظم و معین، تحویل داده می شود. در صورتی که پس از تیمار نیاز به تست های دیگری مانند خونگیری، جداسازی بافت و … باشد در آزمایشگاه ژنیران قابل انجام است.

خدمات جانبی:

با توجه به امکانات آزمایشگاه ژنیران در زمینه حیوانات آزمایشگاهی، کشت سلول و ژنتیک مولکولی سایر خدمات مرتبط در این زمینه نیز ارائه می گردد. برای آشنایی بیشتر با خدمات ژنیران در این زمینه ها بر روی لینک های زیر کلیک کنید:

• خدمات حیوانات آزمایشگاهی
• خدمات کشت سلول
• خدمات ژنتیک مولکولی

 

در رابطه با تیمار حیوانات آزمایشگاهی بیشتر بدانیم…

مقدمه‌ای بر انواع روش های دارورسانی به حیوانات مدل

تجویز دارو یا دارورسانی به حیوانات آزمایشگاهی بخش اساسی از یک طرح آزمایشی است.

مواد قابل تجویز شامل موارد زیر خواهد بود: عوامل یا میکروارگانیسم هایی که باعث القا یک بیماری خاص در مدل آزمایشگاهی می شوند، دارو های مختلف جهت درمان، مواد بیهوش کننده و مسکن ها، مواد رادیواکتیو یا الکرولیت ها و سایر مایعات و یا مواد غذایی.

روش های متعددی برای تجویز دارو به حیوانات آزمایشگاهی وجود دارد،  که انتخاب روش مناسب بستگی به عواملی مانند جذب ، توزیع، متابولیسم، دفع، حجم و تکرار پذیری، پایداری هموجنسیتی یا همگنی و اسمولاریته ماده تجویز شونده دارد.

تزریقات

تزریق درون صفاقی (IP)

تزریق درون صفاقی یکی از روش های رایج در آزمایشگاه های حیوانی می باشد چرا که روشی مناسبی برای تیمار های طولانی مدت است و کمترین میزان استرس را در حیوان مدل ایجاد می کند. در این روش دارو یا ماده مورد نظر به داخل حفره صفاقی تزریق می گردد.

برای این تزریق ابتدا حیوان را به حالت مهار درمی آوریم (سر حیوان را به سمت عقب نگه داشته و بدن آن به حالتی باشد که انگار به پشت خوابیده است) و سپس سرنگ را درقسمت  یک چهارم پایینی شکم حیوان وارد می کنیم باید نهایت دقت را داشته باشیم تا سوزن به احشاء حیوان آسیبی نرساند.

حداکثر میزان تزریق در این روش 10 میلی لیتر به ازای یک کیلوگرم است. این روش بر تزریق وریدی یا گاواژ ارجحیت دارد چرا که در تیمار های طولانی مدت استفاده از روش گاواژ منجر به التهاب مری و سایر روش های تزریق ممکن است برای حجم تزریقی مناسب نباشد و یا در طولانی مدت باعث وارد شدن استرس مضاعف به حیوان شود.

حال به بررسی ویژگی های فیزیولوژیکی و آناتومیکی این بخش و نحوه جذب دارو و مقایسه میزان جذب از این روش و سایر روش های تزریق  می پردازیم:

حفره صفاقی یک فضای بسته در ناحیه ی شکمی است که اندام های شکمی را در بر می گیرد و از حفره سلومیک در دوران جنینی منشاء می گیرد. صفاق از دو بخش احشایی و جداری تشکیل شده است که صفاق احشایی آن بخش است که اندام های شکمی را پوشش می دهد و صفاق جداری بخشی است که به صورت یک دیواره، پرده صفاق که حفره صفاقی را می پوشاند یک غشایی است که سطح کل آن برابر با سطح کل پوست است.

حفره صفاقی از مایع صفاقی که حاوی آب، الکترولیت و پروتئین و سلول ها و مایع و موادی که از بافت های مجاور منشا می گیرد پر شده است.

در انسان حجم مایع صفاقی بین 50 تا 75میلی لیتر است در حالی در موش این مقدار بین 0.02 تا 0.1 میلی لیتر است به علاوه مایع صفاقی حاوی لوکوسیت ها و آنتی بادی ها برای مبارزه با عفونت ها است.

صفاق اکثر اندام های شکمی را می پوشاند و از یک لایه سنگفرشی از سلول های مزوتلیال تشکیل شده است.

سلول های مزوتلیال با اتصالات سخت و اتصالات ادهی‍ژن و اتصالات شکاف و دسموزوم به یکدیگر متصل شده اند.

لایه زیرین مزوتلیال صفاق حاوی کلاژن، بافت چربی، لنفوسیت و عروق خونی و همچنین لنف است.

هم چنین در این بخش از صفاق ماکروفاژ و سلول های فیبروبلاستی نیز حضور دارند.

بخش فوقانی سلول های مزوتلیال حاوی میکروویلی با طول و شکل متفاوت می باشد که این میکروویلی ها در سطح عملکردی صفاق بیشتر هستند.

سلول های مزوتلیالی صفاق نقش مهمی در حفظ هموستاز مایع صفاقی و همچنین نقل و انتقالات مایعات و املاح  از غشا دارند.

صفاق اصحکاکات و حرکت آزادانه احشاء را به حدقل می رساند و هم چنین در برابر عفونت مقاومت کرده و چربی را به مقدار بیشتری ذخیره  می سازد.

به علاوه سلول های مزوتلیال بسیاری از ویژگی های سلول های اپی تلیال از جمله شکل و شمایل سنگفرشی و چند ضلعی بودن و حاوی میکروویلی بودن را دارا می باشند. هم چنین از یک لایه قطبی تشکیل شده که اجازه حرکت یک طرفه به مواد و مولکول ها را می دهد.

مایع صفاقی دارای PH  در محدوده ی 7.5تا 8 است و خاصیت بافری داشته به همین دلیل مواد به  ندرت پس از تزریق صفاقی یونیزه می شوند.

لایه زیرین مزوتلیال از یک شبکه پیچیده و کارامد مویرگی و شبکه لنفاوی تشکیل شده است.

تراکم این شبکه های مویرگی در بخش های مختلف حفره صفاقی متفاوت است، هم چنین به وسیله این شبکه های مویرگی حفره صفاقی در موش صحرایی و خرگوش 4تا 7 درصد برون ده قلب را شامل می شود. سرعت جریان خون در حفره صفاقی 2.5تا 6.2 ml/min/kgاست.

به طور کلی کل سطح پرده صفاقی با مویرگ های خونی پوشیده شده است و این باعث فراهم آمدن سطحی برای تبادل مناسب دارو ها با حفره صفاقی و پلاسما است.

اطلاع بیشتر از انواع دیگر روش های دارورسانی و گاواژ