اخبار علمی, اخبار محیط زیست و اجتماعی
ما در چه سنی شادتر هستیم؟
یک بررسی جامع توسط چندین دانشگاه نشان داد که رضایت از زندگی از 9 سالگی به 16 سالگی کاهش می‌یابد، تا 70 سالگی کمی افزایش می‌یابد، سپس دوباره تا بازه 96 سالگی کاهش می‌یابد. عواطف مثبت عموماً از سن 9 تا 94 سالگی کاهش می‌یابد. در حالی که احساسات منفی ابتدا نوسان و تا 60 سالگی کاهش یافته و سپس افزایش می‌یابد.
تجزیه و تحلیل بیش از 400 نمونه، پیشرفت بهزیستی ذهنی را در طول زندگی یک فرد روشن می‌کند.
چه زمانی افراد به اوج شادی خود می‌رسند؟ این سوال به ظاهر ساده به طور گسترده در دهه‌های گذشته مورد مطالعه قرار گرفته است، اما پاسخ قطعی مدت‌ها دور از دسترس بود.
یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه SportGerman Sport University Cologne، دانشگاه روهر بوخوم، دانشگاه یوهانس گوتنبرگ ماینز، و دانشگاه‌های برن و بازل در سوئیس اکنون در یک بررسی فرا تحلیلی و جامع که اخیراً در مجله Psychological Bulletin منتشر شده است، این سوال را پاسخ داده‌اند. یافته‌ها نشان می‌دهد که رضایت از زندگی بین سنین 9 تا 16 سالگی کاهش یافته، سپس تا سن 70 سالگی اندکی افزایش یافته و سپس تا سن 96 سالگی بار دیگر کاهش یافته است.
بیش از 460000 شرکت کننده در مطالعه وجود داشت. محققان روند بهزیستی ذهنی در طول عمر را بر اساس 443 نمونه از مطالعات طولی با مجموع 460902 شرکت کننده بررسی کردند. پروفسور Susanne Bücker که ابتدا روی این مطالعه در بوخوم کار کرد و از آن زمان به کلن نقل مکان کرد، توضیح می‌دهد: «ما بر تغییرات در سه مؤلفه اصلی بهزیستی ذهنی تمرکز کردیم: «رضایت از زندگی، حالات عاطفی مثبت، و حالات عاطفی منفی».
یافته‌ها نشان می‌دهد که رضایت از زندگی در سنین 9 تا 16 سالگی کاهش یافته، سپس تا 70 سالگی اندکی افزایش یافته و سپس تا سن 96 سالگی بار دیگر کاهش یافته است. حالات عاطفی مثبت از 9 سالگی تا 94 سالگی کاهش عمومی را نشان می‌دهد، در حالی که حالات عاطفی منفی بین 9 تا 22 سالگی اندکی در نوسان بود، سپس تا 60 سالگی کاهش یافت و دوباره افزایش یافت. نویسندگان تغییرات متوسط بیشتری را در حالات عاطفی مثبت و منفی نسبت به رضایت از زندگی شناسایی کردند.
روند مثبت در یک دوره وسیع زندگی:
همانطور که Susanne Bücker نتایج را خلاصه می‌کند، «به طور کلی، اگر به رضایت از زندگی و حالات عاطفی منفی نگاه کنیم، مطالعه روند مثبتی را در طول دوره‌ای از زندگی نشان خواهد داد.»
به عنوان مثال محققان کاهش خفیف رضایت از زندگی در سنین 9 تا 16 سالگی را به تغییرات بدن و زندگی اجتماعی که در دوران بلوغ روی می‌دهد نسبت می‌دهند. رضایت دوباره از دوران جوانی به بعد افزایش می‌یابد. احساسات مثبت از کودکی تا اواخر بزرگسالی کاهش می‌یابد. در اواخر بزرگسالی، همه مولفه‌های بهزیستی ذهنی به جای بهبود، بدتر می‌شوند.
این می‌تواند به این واقعیت مربوط باشد که در افراد بسیار مسن، عملکرد فیزیکی کاهش می‌یابد، سطح سلامتی اغلب پایین می‌آید، و ارتباطات اجتماعی کاهش می‌یابد. حداقل به این دلیل که همتایان آن‌ها از دنیا می‌روند.
همانطور که نویسندگان مطالعه نتیجه می‌گیرند، این مطالعه بر نیاز به در نظر گرفتن و ارتقای بهزیستی ذهنی با اجزای مختلف آن در طول عمر تاکید می‌کند. یافته‌های آن‌ها می‌تواند راهنمایی قابل‌توجهی برای توسعه برنامه‌های مداخله‌گرانه، به‌ویژه برنامه‌هایی با هدف حفظ یا بهبود بهزیستی ذهنی در اواخر زندگی باشد.
همچنین بخوانید:
- آیا تواضع می‌تواند موجب خوشبختی در زندگی شود؟ رابطه‌ی بین آرزوهای زندگی، سلامتی ذهنی و فروتنی
- خوشحالی و تکامل اندازه مغز
مترجم: شقایق مرتاضی
