اخبار علمی, مطالب
یک نوع پروتئین عظلانی در دیابت نوع دو کاهش میابد
در جهان ، بیش از 400 میلیون نفر به دیابت مبتلا هستند ، بیشتر آنها از دیابت نوع 2 رنج می برند. قبل از شروع دیابت نوع 2 ، در افراد بیمار غالباً ناهنجاری در متابولیسم گلوکز تشخیص داده می شود که نسبت قند در خون متغیر است. اصطلاحی که برای نشان دادن چنین مواردی استفاده می شود ، پیش دیابت است.
مقاومت به انسولین در بافت عضلانی یکی از اولین ناهنجاری های متابولیکی است که در افرادی که به دیابت نوع 2 مبتلا می شوند شناسایی شده است و این پدیده قبلاً در پیش دیابت دیده شده است.
در یک مطالعه مشترک ، محققان دانشگاه هلسینکی ، بیمارستان دانشگاه هلسینکی و موسسه تحقیقات پزشکی بنیاد مینروا رابطه بین پروتئوم عضله اسکلتی و دیابت نوع 2 را بررسی کردند.
در این مطالعه ، ترکیب پروتئین عضله ران در مردانی که تحمل گلوکز از طبیعی تا مرتبط با پیش دیابت و دیابت نوع 2 متفاوت بود ، مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع 148 نمونه عضله مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج در ژورنال iScience منتشر شد. Docent Heikki Koistinen از دانشگاه هلسینکی ، بیمارستان دانشگاه هلسینکی و بنیاد مینروا می گوید: “مطالعه ما گسترده ترین گزارش در مورد پروتئوم های عضلانی انسان تاکنون است. یافته ها درمشاهدات قبلی که موسسه تحقیقات پزشکی سرپرست آن بود ناهنجاری های میتوکندری عضله را در ارتباط با دیابت نوع 2 نشان داده است.
محققان با استفاده از طیف سنجی جرمی ، قادر به شناسایی بیش از 2000 پروتئین عضلانی شدند. طبق یافته ها ، مقدار دهها پروتئین در افراد تحت مطالعه پیش دیابتی تغییر کرده است. بیشترین تغییرات در ارتباط با دیابت نوع 2 مشاهده شد ، جایی که مقدار بیش از 400 پروتئین در درجه اول کاهش یافته بود. بیشتر این پروتئین ها با متابولیسم انرژی میتوکندری همراه بودند.
در حقیقت ، نتایج نشان دهنده اهمیت میتوکندری هنگام پیشرفت پیش دیابت به سمت دیابت نوع 2 است. کوئستینن یادآور می شود: “ما دریافتیم که سطح پروتئین های عضلانی و میتوکندری به وضوح در پیش دیابت کاهش یافته است.” محققان همچنین ناهنجاری هایی را در رابطه با پیش دیابت و دیابت نوع 2 در غلظت طیف وسیعی از فسفوپروتئین ها مشاهده کردند که بر متابولیسم و عملکرد عضلات تأثیر می گذارد.
محققان معتقدند مشاهدات جدید آنها چندین کاربرد دارد ، از جمله در جستجوی اهداف جدید دارویی. کوئیستینن خاطرنشان می کند: “هنوز هم یک درمان هدفمند عالی و اقتصادی وجود دارد ، زیرا فعالیت بدنی منظم باعث افزایش تعداد میتوکندری عضلات و متابولیسم متنوع می شود.” فعالیت های بدنی نیز در کاهش خطر ابتلا به دیابت کلیدی است. کوئستینن می گوید: “شما می توانید با کاهش وزن ، افزایش فعالیت بدنی و رعایت رژیم غذایی سالم ، خطر ابتلا به دیابت را به نصف کاهش دهید.”
