اخبار ژنیران, اخبار علمی, مطالب
یک روش جدید، میکروسکوپی سه بعدی اندام های انسان را امکان پذیر می کند
در حال حاضر محققان دانشگاه Umeå روشی را ارائه می دهند که به وسیله آن می توان انواع خاصی از سلول ها در اندام های انسانی را با دقت میکرومتر مورد مطالعه قرار داد. از این روش می توان برای آشکارسازی تغییرات ناشناخته قبلی در لوزالمعده استفاده کرد. به علاوه، می توان از آن برای مطالعه سایر اندام ها و بیماری های انسانی نیز استفاده کرد.
اولف اهلگرن (Ulf Ahlgren)، پروفسور پزشکی مولکولی در دانشگاه Umeå می گوید: «این روش ممکن است به درک پیشرفته ای از چگونگی ارتباط تغییرات سلولی با شرایط مختلف بیماری کمک کند.»
محققان اندام ها را با استفاده از چاپ سه بعدی نمونه ی اصلی و ایجاد بخش هایی از بافت با اندازه مطلوب برای تصویربرداری نوری با استفاده از فناوری سه بعدی ایجاد کردند. این قطعات را می توان برای مشاهده هر نوع سلول یا پروتئینی نشان گذاری کرد. هر بخش از بافت مختصات خاص خود را دارد. هر تصویر سه بعدی می تواند جداگانه در یک پازل سه بعدی در داخل کامپیوتر قرار بگیرند تا یک اندام دست نخورده انسانی را تشکیل دهند.
این روش امکان ایجاد تصاویر سه بعدی با وضوح بالا از اندام های انسان را در هر اندازه ای با دقت میکرومتر حفظ می کند که کوچکتر از ذره گرد و غبار است.
پیش از این، امکان ایجاد تصاویر با وضوح بالا از مواد بیولوژیکی با استفاده از فناوری مانند توموگرافی نوری و میکروسکوپ فلورسانس ورق نوری وجود داشت، چیزی که محققان در این مطالعه از آن استفاده کرده اند. ولی مشکل اساسی این بود که روش های قبلی هیچ تکنیک قابل استفاده ای برای نشان گذاری انواع سلول ها یا پروتئین هایی که می خواهید مطالعه کنید، به عنوان مثال با استفاده از آنتی بادی های فلورسنت و در هنگام مطالعه نمونه در مقیاس بزرگتر، مانند کل یک ارگان، ارائه نکرده است. این مشکلی است که روش جدید در حال حاضر حل کرده است.
محققان Umeå از این روش برای مطالعه لوزالمعده انسان استفاده کرده اند. در داخل لوزالمعده، صدها هزار سلول تولید کننده انسولین به نام جزایر لانگرهانس وجود دارند. این جزایر عملکرد کلیدی در تولید انسولین دارند و از این رو در اختلال در تولید دیابت عنصر کلیدی هستند. با استفاده از این روش جدید، محققان می توانند ویژگی های ناشناخته قبلی آناتومی و آسیب شناسی لوزالمعده از جمله مناطق با تراکم جزایر بسیار بالا را در انسان نشان دهند. نتایج آن ها ممکن است برای همه موارد از پیش بالینی و بالینی، به عنوان مثال برای بهبود پروتکل های پیوند این جزایر به افراد مبتلا به دیابت و یا هنگام ایجاد تصویربرداری بالینی غیر تهاجمی برای مطالعه پانکراس در افراد مبتلا به دیابت، پیامد هایی داشته باشد.
Ulf Ahlgren می گوید: «علاوه بر استفاده از این روش جدید برای مطالعه دیابت، درک سایر بیماری های پانکراس، از جمله سرطان های لوزالمعده را نیز میی توان بهبود بخشید. ما همکاری هایی را با محققان بالینی در Umeå برای بررسی این موضوع آغاز کرده ایم. اما این فناوری باید برای مطالعه سایر اندام ها و بیماری ها به روش های مشابه امکان پذیر باشد: به عنوان مثال جایی که در یک بافت کامل تغییرات سلولی اتفاق می افتد، میزان و ارتباط آن با بافت ها و انواع سلول های مجاور.
مترجم: فاطمه فریادرس
