اخبار علمی, اخبار محیط زیست و اجتماعی
دانشمندان، ژنی برای حس اعتماد کشف کردند: این ژن چگونه می‌تواند با سلامت خوب مرتبط باشد
اگر یک غریبه ناراحت به در خانه شما می‌کوبید و درخواست استفاده از تلفن شما را می‌کرد، آیا موافقت می‌کردید؟ چه می‌گویید اگر به آنها پنج پوند برای اتوبوس قرض دهید، با این شرط که به شما اطمینان دهند که برمی‌گردند و به شما مبلغ قرض گرفته را پرداخت خواهند کرد؟ در دنیای امروز، به نظر می‌رسد اعتماد مبهم است و اختلافات عمیق است. بسیاری از افراد اعتماد به غریبه‌ها را دشوار می‌یابند، شاید به ویژه کسانی که با ما متفاوت هستند. اما چرا؟
یک پیشرفت اخیر توسط تیم بین‌المللی محققان ما، که در Scientific Reports منتشر شد، کشف تازه و مهمی بر اساس ژنتیکی اعتماد انجام داده است. ما کشف کردیم که توانایی ما برای اعتماد به غریبه‌ها ممکن است بیش از یک ویژگی اجتماعی یا روانشناختی باشد – این می‌تواند در DNA ما ریشه داشته باشد.
این مهم است، زیرا معلوم می‌شود افرادی که به مردم اعتماد دارند ممکن است در مقایسه با همتایان بدبین خود، زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری داشته باشند.
تحقیقات نشان داده است که افرادی که به غریبه‌ها اعتماد دارند، خطر ابتلا به بیماری قلبی عروقی به طور قابل توجهی کمتر است، حتی پس از در نظر گرفتن عواملی مانند سیگار کشیدن، سن و جنسیت بیولوژیکی. با این حال، درک اینکه چرا اینطور است، همچنان نامشخص است.
برای دهه‌ها، مطالعه اعتماد حوزه علوم اجتماعی و سیاسی بوده است و عمدتاً به عنوان یک ساخت اجتماعی دیده می‌شود. دو نظریه اصلی برای توضیح اینکه چرا برخی افراد نسبت به دیگران اعتماد بیشتری دارند، مطرح شده است. یکی پیشنهاد می‌کند که اعتماد یک ویژگی پایدار است که توسط تجربیات اولیه زندگی شکل گرفته است.
دیگری فرض می‌کند که تحت تأثیر ارزیابی مداوم یک فرد از محیط اجتماعی است. می‌توانم به راحتی تصور کنم که پاسخ به سوال استاندارد اعتماد اجتماعی: «آیا در نظر دارید که اکثر مردم قابل اعتماد هستند یا نمی‌توانید هنگام برخورد با مردم خیلی مراقب باشید؟» بستگی به این دارد که آیا روز قبل مورد سرقت قرار گرفته‌اید یا کیف پول افتاده خود را برگردانده‌اید.
در اینجا من با تحقیقاتم وارد میشوم. من در حال حاضر رهبری واحد اپیدمیولوژی ژنتیکی و مولکولی در دانشگاه لوند سوئد را بر عهده دارم. در ۱۵ سال گذشته، من در جستجویی برای کشف پایه‌های بیولوژیکی اعتماد و ارتباط آن با سلامتی بهتر بوده‌ام. جدیدترین مطالعه من، با مشارکت ۳۳۸۸۲ اهداکننده خون دانمارکی، یک نقطه عطف مهم در این تلاش است.
با داده‌های ژنتیکی و اطلاعات در مورد تمایل شرکت‌کنندگان ما برای اعتماد به غریبه‌ها، ما بزرگترین مطالعه انجمن ژنوم گسترده (مطالعات مرتبط با ویژگی‌ها با ژن‌ها) اعتماد اجتماعی تا به امروز را انجام دادیم. ما سطح اعتماد فردی را از پاسخ‌های شرکت‌کنندگان به سوالات سفارشی و معتبر اعتماد اجتماعی به دست آوردیم. تحلیل‌های ما یک ژن واحد، PLPP4، را شناسایی کرد که به شدت با ویژگی اعتماد به دیگران مرتبط بود.
ما همچنین کشف کردیم که ژن PLPP4 توضیح قابل توجهی ۶٪ از تغییرات در اعتماد اجتماعی در جمعیت مطالعه را می‌دهد. این بدان معنی است که اگر دو نفر را در نظر بگیرید که دارای تربیت، آموزش و تجربیات زندگی مشابه هستند، این ژن به تنهایی می‌تواند ۶٪ از تفاوت در میزان اعتماد آنها به دیگران را توضیح دهد.
ممکن است این عدد کوچک به نظر برسد، اما یک یافته قابل توجه در حوزه ژنتیک است، به ویژه هنگام در نظر گرفتن پیچیدگی رفتار انسان. برای قرار دادن این موضوع در زمینه، ژنی به نام «FTO» اغلب برای توضیح تفاوت‌ها در شاخص توده بدنی بین اروپایی‌ها ذکر می‌شود، اما تنها ۰.۳۴٪ از این تفاوت‌ها را توضیح می‌دهد.
اما این به چه معناست از نظر عملی؟ من معتقدم که کشف «ژن اعتماد» می‌تواند به عنوان یک پل بین زیست‌شناسی و علوم اجتماعی عمل کند و تقسیم سنتی بین این دو حوزه را به چالش بکشد. علاوه بر این، این واقعیت که این ژن عمدتاً در مغز بیان می‌شود، سوالات جالبی را در مورد نقش آن در شکل‌دهی مسیرهای عصبی و مکانیسم‌های سیگنالینگ مطرح می‌کند.
در حالی که وسوسه‌انگیز است که حدس بزنیم دستکاری این ژن می‌تواند اعتماد را افزایش دهد، باید در برابر چنین تفسیرهای ساده‌ای هشدار داد. این ژن به جای تأثیر مستقیم بر سطوح اعتماد، احتمالاً در شکل‌دهی مدارها در مغز ما که با مکانیسم بقا ذاتی «جنگ یا گریز» ما مرتبط هستند، نقش دارد
این سیستم، که در هر یک از ما سیم‌کشی شده است، پاسخ ما را به استرس، از طریق آزادسازی هورمون‌های خاص کنترل می‌کند. اگرچه در کوتاه‌مدت مفید است، اما قرار گرفتن در معرض طولانی‌مدت هورمون‌های استرس می‌تواند برای سلامتی مضر باشد – در واقع با مشکلات قلبی عروقی، اضطراب و افسردگی مرتبط است.
ما گمان می‌کنیم ژن PLPP4 ممکن است تا حدودی مکانیسم جنگ یا گریز را نرم کند. و اگر سیستم جنگ یا گریز ما هنگام مواجهه با افراد جدید کمتر شدید باشد، منطقی است که داشتن تمایل ذاتی برای اعتماد به دیگران می‌تواند مزایای سلامتی قابل توجهی داشته باشد.
در واقع، اگر اعتماد به دیگران به عنوان یک بافر در برابر استرس عمل کند و در نتیجه سطح کورتیزول را کاهش دهد، ممکن است خطر بیماری قلبی عروقی و افسردگی را کاهش دهد.
عواقب می‌تواند عمیق باشد. با این حال، تحقیقات بیشتری برای آشکار کردن تعامل پیچیده بین ژنتیک، اعتماد و سلامت مورد نیاز است. با این حال، کشف یک اساس ژنتیکی برای اعتماد، مسیرهای جدیدی را برای تحقیقات بین رشته‌ای می‌گشاید و بینش‌های جدیدی در مورد ارتباطات پیچیده بین زیست‌شناسی، رفتار و جامعه ارائه می‌دهد.
همانطور که همچنان اسرار اعتماد را آشکار می‌کنیم، یک چیز واضح است: درک ریشه‌های ژنتیکی آن ممکن است کلیدی برای ایجاد جوامع سالم‌تر و منسجم‌تر در دنیایی که به طور فزاینده‌ای تکه‌تکه شده است، باشد.
همچنین بخوانید:
- سن و شریک زندگی خوب: آیا ارتباطی وجود دارد؟
- استرس منجر به سیگار کشیدن می شود: افسردگی نرخ ویپینگ نوجوانان را دو برابر می کند
مترجم: محمد صادق محمودی لرد
