چرا افراد مبتلا به دیابت به کووید -19 شدید مبتلا می شوند؟

در طول همه گیری  COVID-19 ، پزشکان اشاره کرده‌اند که برخی از بیماران در معرض خطر خاصی برای ابتلا به بیماری شدید یا مرگ بر اثر عفونت کروناویروس قرار دارند. دیابت نوع 2 شرایطی که بیش از 10 درصد از جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار میدهد یکی از عوامل خطر اصلی برای بیماری شدید COVID-19 است. تحقیقات جدید از U-M نشان میدهد که چرا ممکن است چنین باشد و امید به درمان بالقوه را ارائه میدهد.

به نظر میرسد مقصر آنزیمی به نام SETDB2 باشد. همین آنزیم در زخم‌های غیر التیام بخش و التهابی موجود در افراد مبتلا به دیابت نقش دارد. کار در آزمایشگاه Katherine Gallagher ، دکترای بخشهای جراحی و میکروبیولوژی و ایمونولوژی میشیگان، محقق W. James Melvin ، و همکارانش تصمیم گرفتند که ارتباط احتمالی بین آنزیم و التهاب فراری را که از نزدیک در بیماران COVID در ICU مشاهده کرده‌اند، بررسی کنند.

برای شروع با یک مدل موش از عفونت کروناویروس، آنها دریافتند که SETDB2 در سلولهای ایمنی دخیل در واکنش التهابی موشهای آلوده به دیابت که ماکروفاژ نامیده میشود، کاهش یافته است. آنها بعداً همین مورد را در ماکروفاژهای تک سلولی در افراد مبتلا به دیابت و COVID-19 شدید مشاهده کردند.

Melvin میگوید: ما فکر میکنیم دلیلی داریم که چرا این بیماران دچار طوفان سیتوکین (دسته‌ای از مولکول‌های پروتئینی محلول در آب هستند که از یاخته‌های گوناگون و بیشتر در پاسخ به یک تحریک ترشح می‌شوند) میشوند.

محققان یادداشت برداری کردند که در مدلهای موش و انسان، با کاهش SETDB2 ، التهاب افزایش یافت. علاوه بر این، آنها فاش کردند که مسیری به نام JAK1/STAT3  ، SETDB2 را در ماکروفاژها در طول عفونت کرونا تنظیم میکند.

روی هم رفته، نتایج به یک مسیر درمانی بالقوه اشاره میکند. یافته‌های قبلی آزمایشگاه نشان داد که اینترفرون، یک سیتوکین مهم برای ایمنی ویروسی، SETDB2 را در پاسخ به ترمیم زخم افزایش میدهد. آنها در مطالعه جدید خود دریافتند که سرم خون بیماران در بخش ICU مبتلا به دیابت و شدت COVID-19 سطح اینترفرون بتا را در مقایسه با بیماران بدون دیابت کاهش داده است.

Gallagher میگوید: اینترفرون در طول همه گیری به عنوان یک درمان بالقوه مورد مطالعه قرار گرفته است و تلاشها برای افزایش یا کاهش سطح اینترفرون به جلو و عقب انجام میشود.احساس من این است که اثربخشی آن به عنوان یک درمان هم برای بیمار و هم برای زمان خاص خواهد بود.

برای آزمایش این روند، تیم مطالعه اینترفرون بتا را بر موشهای دیابتی آلوده به کروناویروس تجویز کردند و مشاهده کردند که آنها قادر به افزایش SETDB2 و کاهش سیتوکین‌های التهابی هستند.

یکی از محققان توضیح داد: ما در حال تلاش برای کنترل SETDB2 هستیم، که به عنوان تنظیم کننده اصلی بسیاری از این سیتوکین‌های التهابی است که میشنوید در COVID-19 در حال افزایش است، مانند IL-1B ، TNFalpha و IL- 6.

با نگاهی به آنچه در کنترل SETDB2 دخیل است، اینترفرون در انتهای بالایی قرار دارد و JaK1 و STAT3 در وسط قرار دارند. اینترفرون هر دو را افزایش میدهد، که SETDB2 را در نوعی آبشار افزاینده افزایش میدهد.

وی افزود، این مهم است، زیرا شناسایی مسیر راه‌های بالقوه دیگری را برای هدف قرار دادن آنزیم ارائه میدهد.

محققان امیدوارند یافته‌های این مطالعه به کارآزمایی‌های بالینی مداوم اینترفرون یا سایر اجزای پایین دست مسیر، از جمله اهداف اپی ژنتیک، برای COVID-19 اطلاع دهد. کار آنها همچنین نیاز به درک زمان و ویژگی سلول را مشخص میکند و کاربرد آن را بر اساس شرایط زمینه‌ای بیماران، به ویژه بیماران مبتلا به دیابت، تنظیم میکند.

Melvin میگوید: تحقیقات ما نشان میدهد شاید اگر بتوانیم بیماران مبتلا به دیابت را با اینترفرون، به ویژه در اوایل عفونت، هدف قرار دهیم، ممکن است تفاوت بزرگی ایجاد کند.

مترجم: غزل زارعی

منبع