پروتئین حشرات می‌تواند سرعت افزایش وزن را کاهش و وضعیت سلامتی را ارتقا دهد

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که جایگزینی پروتئین‌های سنتی با میل‌ورم‌ها (Mealworm) در رژیم‌های غذایی پرچرب برای موش‌ها می‌تواند فواید سلامتی متعددی از جمله کاهش سرعت افزایش وزن و بهبود سطح کلسترول داشته باشد. در حالی که در جوامع غربی در مورد مصرف حشرات تردید وجود دارد، این حشرات یک منبع پروتئینی پایدار از نظر محیط زیستی می‌باشند.

با افزایش جمعیت جهان و تشدید تغییرات آب و هوایی، نیاز فزاینده‌ای به جایگزین‌های پروتئینی پایدار وجود دارد. در حالی که “گوشت” و “لبنیات” گیاهی محبوبیت پیدا کرده‌اند، آن‌ها تنها جایگزین سبز برای گوشت سنتی نیستند.

تحقیقات دانشگاه Illinois Urbana-Champaign که بر روی موش‌ها انجام شده است، نشان می‌دهد که جایگزینی منابع پروتئینی معمولی با میل‌ورم‌ها در رژیم‌های غذایی پرچرب می‌تواند سرعت افزایش وزن را کاهش دهد، پاسخ ایمنی را بهبود بخشد، التهاب را کاهش دهد، متابولیسم انرژی را افزایش و به طور مفیدی نسبت کلسترول خوب به بد را تغییر دهد.

علاوه بر فیبر غذایی بیشتر، متخصصان تغذیه همچنین خوردن پروتئین‌های با کیفیت بالا را به عنوان بخشی از برنامه مدیریت وزن توصیه می‌کنند. Kelly Swanson، سرپرست تیم تحقیق، استاد دپارتمان علوم دامی و مدیر موقت بخش علوم تغذیه، در کالج Agricultural, Consumer and Environmental Sciences (ACES) در دانشگاه ایلینویز می‌گوید: ما از یک مطالعه قبلی روی خروس‌ها می‌دانستیم که میل‌ورم‌ها یک منبع پروتئینی با کیفیت بالا و بسیار قابل هضم هستند که از نظر محیطی نیز پایدار هستند.

تیم Swanson به موش‌ها قبل از تغییر رژیم غذایی آن‌ها به پروتئین‌های جایگزین، به مدت 12 هفته یک رژیم غذایی پرچرب (46 درصد کالری از چربی) با کازئین (Casein) (پروتئینی از لبنیات) دادند. گروه دیگر (گروه کنترل) در طول آزمایش از یک رژیم کم چرب حاوی کازئین استفاده کردند. در زمان دادن میل‌ورم‌ها، گروهی که از رژیم غذایی پرچرب استفاده کرده بودند، چاق بودند و سندرم متابولیک را تجربه می‌کردند (مجموعه‌ای از شرایط که خطر حمله قلبی، سکته مغزی، دیابت و سایر مشکلات سلامتی را افزایش می‌داد).

سپس موش‌ها شروع به خوردن دو نوع میل‌ورم به شکل خشک و پودری شبیه به آرد کردند که جایگزین 50 درصد یا 100 درصد کازئین در رژیم غذایی بود. در طول و بعد از 8 هفته رژیم‌های آزمایشی، تیم تحقیقاتی وزن بدن، ترکیب بدن، متابولیت‌های خون و بیان ژن (Gene expression) کبد و بافت ماتحمه (چربی) را اندازه‌گیری کردند.

پروتئین میل‌ورم‌ها باعث کاهش وزن موش‌های چاق نشد، اما سرعت افزایش وزن آن‌ها نسبت به موش‌هایی که رژیم‌های پرچرب همراه با کازئین مصرف می‌کردند، کاهش یافت. و مزایای آن حتی فراتر از آن رفت.

Swanson می‌گوید «این یک وضعیت کاهش وزن نیست. آن‌ها فقط با استفاده از میل‌ورم‌ها سرعت افزایش وزن خود را کاهش دادند. تاثیر مهم‌تر، بهبود پروفایل چربی خون آن‌ها بود. LDL آن‌ها، یا به اصطلاح “کلسترول بد” کاهش یافت و HDL، به اصطلاح “کلسترول خوب” بالا رفت. و از دیدگاه بیان ژن، التهاب کاهش یافت و برخی از ژن‌های متابولیسم لیپید و گلوکز تغییر کردند. همه چیز مثبت نبود، اما از نظر متابولیکی، آن‌ها در جایگاه بهتری قرار داشتند.»

برخی از فواید مصرف این کرم‌ها ممکن است با کیتین (Chitin) (یک ماده فیبری که اسکلت بیرونی حشرات را تشکیل می‌دهد) مرتبط باشد. Swanson می‌گوید: اگرچه نقش کیتین به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است، اما به نظر می‌رسد مانند یک فیبر عمل کرده و فعالیت میکروبی مفیدی را در روده تحریک می‌کند. او در حال کار روی مقاله دیگری است تا اثرات میل‌ورم‌ها را بر میکروبیوم (Microbiome) موش مشخص کند.

مطالعات دیگر پروتئین‌های جایگزین را برای مدیریت وزن در موش‌ها ارزیابی کرده‌اند، اما بیشتر آن‌ها از موش‌های تغییر یافته ژنتیکی استفاده کرده‌اند که برای چاق ماندن بدون توجه به هر اتفاقی طراحی شده‌اند. تیم Swanson عمداً از موش‌های «نوع وحشی» استفاده کردند تا مانند بسیاری از انسان‌ها از طریق رژیم غذایی وزن اضافه کنند.

اما آیا انسان برای استفاده از پروتئین میل‌ورم‌ها آماده است؟

Swanson می‌گوید: «برای بسیاری در جوامع غربی یک «عامل چندش‌آور» وجود دارد، جایی که خوردن حشرات کاملاً عادی نیست، اما برخی از جمعیت‌ها برای هزاران سال به پروتئین‌های حشرات متکی بوده‌اند. “با تبدیل شدن کمبود پروتئین به واقعیت، ممکن است جایی برای وعده‌های غذایی حشرات وجود داشته باشد.”

با این حال، اگرچه پروتئین میل‌ورم‌ها هنوز توسط سازمان غذا و دارو تایید نشده است اما افراد کنجکاو نسبت به حشرات می‌توانند آرد جیرجیرک را امتحان کنند که طبق قانون مواد غذایی، دارویی و آرایشی می‌تواند در غذاها استفاده شود.