
ممکن است آرزو داشته باشیم که برخی از خاطرات را تا همیشه در حافظه مان نگداری کنیم ، اما بسیاری از عوامل جسمی و عاطفی دخیل هستند که می توانند بر توانایی ما در حفظ اطلاعات در طول مدت زندگی تأثیر منفی بگذارند.
بر اساس یک مطالعه جدید که در مجله ی علوم روانشناسی (Psychological Science) به چاپ رسیده است، افرادی که احساس اشتیاق و نشاط دارند – به عبارتی دیگر، آن چه که روانشناسان آن را “نگرش مثبت” می نامند – با افزایش سن، کمتر دچار کاهش حافظه می شوند. این نتیجه به تحقیقات بیشتری درباره نقش “نگرش مثبت” در پیری سالم منجر می شود.
تیمی از محققان، داده های به دست آمده از بررسی 991 فرد میانسال و مسن آمریکایی را که در یک مطالعه ملی شرکت کرده بودند در سه دوره زمانی بین 1995 و 1996، 2004 و 2006 و 2013 و 2014 تجزیه و تحلیل کردند.
در هر ارزیابی، شرکت کنندگان در مورد گستره ای از احساسات مثبتی که طی 30 روز گذشته خود تجربه کرده اند، گزارش دادند. علاوه بر آن، در دو ارزیابی نهایی، شرکت کنندگان تست های ارزیابی عملکرد حافظه را نیز انجام دادند. این آزمون ها شامل به یاد آوردن کلمات، بلافاصله پس از زمان ارائه آنها و مجددا پس از گذشت 15 دقیقه بود.
محققان ارتباط بین “نگرش مثبت” و کاهش حافظه را بر اساس سن، جنسیت، سطح تحصیلات، افسردگی، “نگرش منفی” و برون گرایی را بررسی کردند.
کلودیا هاز (Claudia Haase)، استادیار دانشگاه نورث وسترن و نویسنده ارشد این مقاله گفت: “یافته های ما نشان داد که حافظه با افزایش سن کاهش می یابد.” امیلی هیتنر (Emily Hittner)، فارغ التحصیل دکترا از دانشگاه نورث وسترن و نویسنده اصلی مقاله، افزود: “با این حال، فرایند کاهش حافظه در افرادی با سطح بالاتری از “نگرش مثبت”، در طول تقریباً یک دهه، با شیب کند تری اتفاق می افتد.”
حیطه ی تحقیقات آینده ممکن است مسیرهای احتمالی ای را پیشنهاد دهد که می توانند رابطه ی “نگرش مثبت” و حافظه را آشکار کند؛ از جمله سلامت جسمی یا روابط اجتماعی.
همچنین بخوانید…