موش نود چیست؟

موش نود چیست؟

موش نود، یک موش آزمایشگاهی از سویه ای با جهش ژنتیکی است که باعث مختل شدن یا از بین رفتن تیموس می شود و در نتیجه سیستم ایمنی آن مهار می شود ، زیرا تعداد سلول های T آن بسیار کاهش یافته است. فنوتیپ (شکل ظاهری) این موش به گونه ای است که موی بدن آن بسیار کم است به همین دلیل است که به آن لقب “نود” می دهد. این موش برای تحقیقات بسیار ارزشمند است زیرا می تواند انواع مختلفی از بافت ها و پیوند های توموری را دریافت کند ، زیرا هیچ پاسخی برای رد آن وجود ندارد. این زنوگرافت ها معمولاً در تحقیقات برای آزمایش روش های جدید تصویربرداری و درمان تومورها مورد استفاده قرار می گیرند. اساس ژنتیکی جهش موش نود اختلال در ژن FOXN1 است.

تاریخچه و اهمیت

موش‌های نود برای اولین بار در سال 1962 توسط دکتر نورمن آر گریست در آزمایشگاه ویروس شناسی Brownlee بیمارستان Ruchill در گلاسگو کشف شد. از آنجا که فاقد تیموس هستند ، موش‌های نود نمی توانند لنفوسیت های T بالغ تولید کنند. بنابراین قادر به ایجاد انواع مختلف پاسخ های ایمنی نیستند ، از جمله:

1. تشکیل آنتی بادی که به سلول های T کمکی CD4 + نیاز دارد
2. پاسخ های ایمنی با واسطه سلول ، که به سلول های CD4 + و / یا CD8 + نیاز دارند
3. پاسخ های حساسیت تاخیری (نیازمند سلول های CD4 + T)
4. از بین بردن سلول های آلوده به ویروس یا بدخیم (به سلول های T سیتوتوکسیک CD8 + نیاز دارد)
5. رد پیوند (به سلول های CD4 + و CD8 + T نیاز دارد)

عدم وجود سلول های T عملکردی سبب می شود این موش‌ها نه تنها آلوگرافت ها را رد نمی کنند ، بلکه حتی نمی توانند زنوگرافت ها را نیز رد کنند.

امروزه موش های نود در تحقیقات کاربرد کمتری دارند زیرا موش های ناک اوت با نقص کامل تر در سیستم ایمنی بدن ساخته شده اند.

طول عمر

طول عمر موش های نود به طور معمول 6 ماه تا یک سال است. در محیط های کنترل شده و عاری از میکروب و با درمان های آنتی بیوتیکی که در بسیاری از آزمایشگاه هایی که به طور معمول از موش نود استفاده می کنند ، یافت می شود تقریباً به اندازه موش های معمولی (18 ماه تا دو سال) زندگی می کنند.

مطالعات بیشتر در بخش راهنمای علمی سایت