اخبار علمی, مطالب
مواد شیمیایی مضر در اسباب بازی های پلاستیکی
کارشناسان مدت ها است به این موضوع پی برده اند که چندین ماده شیمیایی مختلف در اسباب بازی های پلاستیکی وجود دارد که می تواند برای سلامتی انسان مضر باشد. با این حال برای والدین دشوار است که دریابند چگونه باید از اسباب بازی های پلاستیکی حاوی مواد شیمیایی که ممکن است خطرات احتمالی برای سلامتی فرزندان آن ها داشته باشد، پرهیز کنند.
مقررات و طرح های برچسب گذاری در مناطق و کشورهای مختلف متفاوت است و هیچ توافق نامه بین المللی ای وجود ندارد که به طور دقیق مشخص کند چه موادی در تهیه اسباب بازی ها باید ممنوعیت داشته باشند. در بیشتر موارد، مقررات و لیست های بین المللی “مواد شیمیایی مورد توجه” در اسباب بازی ها بر روی گروه های خاصی از مواد مضر متمرکز است مانند فتالات، اما دامنه وسیع تر مواد شیمیایی موجود در اسباب بازی های پلاستیکی را پوشش نمی دهد.
محققان DTU و دانشگاه میشیگان به همراه محیط زیست سازمان ملل متحد به بررسی این موضوع مهم پرداخته اند، داده های مربوط به عملکرد شیمیایی و مقادیر موجود در اسباب بازی های پلاستیکی را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند و قرار گرفتن آن ها در معرض کودکان و نیز مخاطرات بالقوه سلامت آن ها را به طور کمی ارزیابی کرده اند. آن ها مواد شیمیایی را با توجه به خطر سلامتی آنها رتبه بندی کرده و نتایج را با لیست مواد دارای اولویت موجود از سراسر جهان مقایسه کردند.
Peter Fantke، محقق اصلی این مطالعه می گوید: “از 419 ماده شیمیایی موجود در مواد پلاستیکی سخت، نرم و فومی که در اسباب بازی های کودکان استفاده می شود، 126 ماده را شناسایی کردیم که می تواند به طور بالقوه به سلامتی کودکان آسیب برساند و عوارضی نظیر سرطان یا اثرات غیر سرطانی را به همراه داشته باشند، از جمله 31 ماده نرم کننده، 18 ماده ضد اشتعال و 8 ماده معطر. مضر بودن در این مطالعه به این معنی است که دوزهای به کار رفته، بیش تر از دوزهای تایید شده توسط مراجع نظارتی است و یا اینکه خطر سرطان زایی آن بیش تر از آستانه است. این مواد باید اولویت بندی شوند و جایگزین های ایمن و پایدارتری برای آن ها تعیین شود.
Nicolò Aurisano، اولین نویسنده این مقاله چنین توضیح می دهد که تولیدکنندگان اسباب بازی معمولاً هیچ اطلاعاتی در مورد محتوای شیمیایی اسباب بازی ها ارائه نمی دهند و پایگاه داده ترکیبات اسباب بازی ها از بین رفته است. از این رو، محققان مجبور شدند اطلاعات مربوط به مواد شیمیایی موجود در مواد اسباب بازی ها را بر اساس داده های آزمایشات شیمیایی که برای اسباب بازی های خاصی گزارش شده بود و در 25 مطالعه مختلف بررسی شده بود، جمع آوری و آنالیز کنند.
نیکولو در ادامه اظهار داشت: “ما محتوای شیمیایی گزارش شده در اسباب بازی ها را با ویژگی های مواد و الگوی استفاده از اسباب بازی بررسی کردیم و این نکته را نیز در نظر گرفتیم که کودک معمولاً چه مدت با یک اسباب بازی بازی می کند و اینکه آیا هنگام بازی آن را به دهان می گذارد یا خیر. ما از این اطلاعات برای تخمین میزان مواجهه استفاده کردیم. همچنین دوزهای استفاده شده را با دوزهایی که زیر آن مقدار خطر غیر قابل قبولی برای کودکان ندارد مقایسه کردیم. ”
محققان دریافتند كه كودكان در كشورهای غربی به طور متوسط حدود 18 كیلوگرم اسباب بازی پلاستیكی دارند كه این امر نشان دهنده مقادیر زیادی پلاستیك است كه بچه ها روزانه با آن احاطه می شوند.
مواد شیمیایی که محققان تشخیص دادند ممکن است نگران کننده سلامت کودکان باشد، به عنوان مثال، فتالات های شناخته شده و مواد غیر قابل اشتعالی نظیر برومیت و دو نرم کننده بوتیرات TXIB و سیترات ATBC، که به عنوان جایگزین برخی از فتالات تعیین شده اند استفاده می شود.
تا زمانی که مسئولان همه مواد به کار رفته در اسباب بازی ها را بر روی آن ها درج کنند، اجتناب والدین از خرید اسباب بازی های پلاستیکی که ممکن است مواد شیمیایی مضری داشته باشند، دشوار است. یک توصیه خوب از طرف محققان این است که مصرف مواد پلاستیکی را به طور کلی کاهش دهند، از استفاده از اسباب بازی های پلاستیکی نرم پرهیز کنند و بخاطر داشته باشند که هر روز اتاق کودکان خود را به خوبی تهویه کنند.
