اخبار بیولوژی

دانشمندان به مدل هایی دست یافته اند که می تواند مقاومت های آنتی بیوتیکی ناشی از تداخلات درمانی را پیش بینی کند.

این مطالعه می تواند به پزشکان کمک کند تا در انتخاب دارو، زمان مصرف، تعیین دوز ماده و ترتیب آنتی بیوتیک های تجویزی برای درمان عفونت های شایع بهترین گزینه را انتخاب کنند که این امر می تواند به کاهش و جلوگیری از خطر مقاومت آنتی بیوتیکی به دارو های مدرن بینجامد.

نویسنده اول این مقاله، اریدا جینی (Erida Gjini)، محقق گروه ریاضیات Instituto Superior Tecnico بیان اظهار داشت: “استفاده ترکیبی از داروها؛ یک رویکرد امید بخشی برای کاهش سرعت مقاومت دارویی است، اما پیش بینی تأثیرات تکاملی در روند درمانی با داروهای ترکیبی همچنان دشوار است، به ویژه در شرایط منحصر به فرد بالینی. “فعل و انفعالات بین آنتی بیوتیک ها می تواند سرعت مقاومت را تسریع، کاهش یا حتی معکوس کند. ایجاد مقاومت در برابر یک دارو می تواند سبب بروز مقاومت در برابر داروی دیگر نیز می شود. این تداخلات ژن ها، مسیرهای تکاملی و عوامل استرس زای خارجی را درگیر می کند که کار را بسیار پیچیده می کند.”

همچنین اخبار مرتبط بخوانید:

ماست حاوی پروبیوتیک از تغییرات میکروبیوم که منجر به اسهال ناشی از آنتی بیوتیک میشود محافظت میکند.

طبق تحقیقات اخیر، آنتی بیوتیک‌ها می‌توانند عملکرد ورزشی را از بین ببرند.

مصرف آنتی بیوتیک ها تا چه حد بر روی ابتلا به سرطان روده بزرگ نقش دارد؟

در این مطالعه، جینی و همکارش کوین وود (Kevin Wood)، تلاش کردند تا همه فاکتورهای دخیل در مطالعه را ساده کنند. دانشمندان به اندازه گیری تناسب میکروبی پرداختند و سرعت رشد آن ها را با گذشت زمان به کمک یک منحنی رشد ساده اندازه گیری کردند. در مدل پیشنهادی آن ها، دانشمندان دریافتند که مقاومت دارویی ناشی از غلظت بالای دارو در سلول های حساس، مشابه با مقاومتی است که در غلظت های کم دارویی رخ می دهد.ترکیب دو دارو در مدل، بسته به چگونگی تداخل داروها، به مسیرهای رشد کاملاً متفاوتی منجر می شود. به عنوان مثال، سازگاری رشد می تواند توسط داروهایی که متقابلاً یکدیگر را تضعیف می کنند، کند شود – این داروها “آنتاگونیست” یکدیگر هستند.

پس از ایجاد مدل پایه ای، تیم تأثیر جهش ها را بر مقاومت دارویی بررسی کرد. آن ها دو مسیر مختلف را برای جهش های بررسی کردند: در مسیر اول، یک مسیر یکنواخت بین ژنتیک اجداد و همه ترکیبات احتمالی جهش وجود داشت. در مسیر دوم، آن ها فرض کردند که جهش ها باید در یک روند خاصی بوجود آیند (مسیر متوالی). آن ها از ترکیبی نظری دو دارو استفاده کردند، یک دارو با دوز بالاتری از دارو دیگر به کار رفت. آن ها دریافتند، دریافتند که مسیر متوالی منجر به سازگاری کندتری در رشد می شود.

فهم بیشتر این مدل ها سبب می شود تا چارچوبی بهینه برای درمان های چند داروئی ارائه شود.

منبع خبر