اخبار علمی,مطالب
یافته های جدید نشان می‌دهد که متابولیسم با افزایش سن به طور عجیبی تغییر می‌کند!
بسیاری از ما زمانی را به یاد می‌آوریم که می‌توانستیم هر چه می‌خواستیم بخوریم و چاق نشویم. اما یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که متابولیسم شما – سرعتی که با آن کالری می‌سوزانید – در واقع خیلی زود تر به اوج خود رسیده و کاهش اجتناب ناپذیر آن دیر تر از آنچه فکر می‌کنید شروع می‌شود. این یافته‌ها در مجله Science منتشر شده است.
با افزایش سن، تغییرات فیزیولوژیکی زیادی در مراحل زندگی ما مانند دوران بلوغ و یائسگی رخ می‌دهد. دکتر جنیفر رود (Jennifer Rood)، مدیر اجرایی مرکز تحقیقات زیست پزشکی مراکز و منابع در پنینگتون و یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: «آن چه عجیب است این است که به نظر نمی‌رسد زمان بندی «مراحل زندگی متابولیک» ما با نشانگر‌هایی که با بزرگ شدن و افزایش سن ما ارتباط دارد، مطابقت داشته باشد.»
چهار محقق زیست پزشکی پنینگتون بخشی از یک تیم بین المللی از دانشمندان بودند که میانگین کالری سوزانده شده توسط بیش از 6600 نفر را در حین انجام زندگی روزانه خود تجزیه و تحلیل کردند. سن شرکت کنندگان از یک هفته تا 95 سال متغیر بود و آن‌ها در 29 کشور مختلف زندگی می‌کردند. دیگر دانشمندان زیست پزشکی پنینگتون، دکتر پیتر کاتزمرزیک (Peter Katzmarzyk)، معاون مدیر اجرایی علوم جمعیت و بهداشت عمومی، دکتر کوربی مارتین (Corby Martin)، پروفسور و مدیر آزمایشگاه رفتار گوارشی و دکتر اریک راووسین (Eric Ravussin)، دانشیار مدیر اجرایی علوم بالینی هستند.
اکثر مطالعات قبلی در مقیاس بزرگ اندازه گیری کردند که بدن چقدر انرژی برای عملکرد‌های اساسی حیاتی – تنفس، هضم و پمپاژ خون – مصرف می‌کند که فقط برای زنده ماندن به آن نیاز دارید. اما نیاز‌های اولیه تنها 50 تا 70 درصد کالری‌هایی را که روزانه می‌سوزانیم تشکیل می‌دهند. آن‌ها شامل انرژی مورد نیاز ما برای انجام هر کار دیگری نمی‌شوند، مانند: شستن ظرف‌ها، راه رفتن با سگ، عرق ریختن در باشگاه، حتی فقط فکر کردن یا بی قراری.
برای دستیابی به عددی برابر با کل مصرف انرژی روزانه، محققان به روش « doubly labeled water» روی آوردند. این یک آزمایش ادرار است که شامل نوشیدن نوعی آب توسط فرد می‌شود که در آن هیدروژن و اکسیژن موجود در مولکول‌‌های آب با اشکال طبیعی با اشکال «سنگین» جایگزین شدهاند و سپس سرعت تخلیه این آب توسط فرد را اندازه گیری می‌کنند.
دانشمندان از این تکنیک – که استاندارد طلایی برای اندازه گیری مصرف انرژی روزانه در طول زندگی عادی روزانه خارج از آزمایشگاه در نظر گرفته می‌شود – برای اندازه گیری مصرف انرژی در انسان از دهه 1980 استفاده کرده اند. اما مطالعات قبلی به دلیل هزینه، از نظر اندازه و دامنه محدود بودند. برای دور زدن این محدودیت، آزمایشگاه‌‌های متعدد دادههای خود را در یک پایگاه داده به اشتراک گذاشتند تا ببینند آیا می‌توانند حقایقی را که در مطالعات قبلی پنهان شده یا فقط اشاره شده و بررسی نشده‌اند، کشف کنند.
ادغام و تجزیه و تحلیل دادههای مربوط به مصرف انرژی در کل طول عمر ما شگفتی‌هایی را نشان داد.
دکتر کاتزمرزیک گفت: «بعضی از افراد، نوجوانی و 20 سالگی خود را سنی می‌دانند که پتانسیل کالری سوزی آن‌ها به اوج خود می‌رسد. اما این مطالعه نشان می‌دهد که نوزادان با توجه به وزنشان بالاترین نرخ متابولیک را نسبت به همه افراد دارند.»
میزان نیاز به انرژی در 12 ماه اول زندگی افزایش می‌یابد. در اولین روز های تولد، نوزادان نسبت به بزرگسالان 50 درصد سریع تر کالری می‌سوزانند و این فقط به دلیل افزایش سه برابری وزن نوزاد از بدو تولد نیست.
دکتر مارتین گفت: «کودکان به سرعت رشد می‌کنند و بیشتر تاثیر این رشد سریع را در خود نشان می‌دهند. با این حال، پس از کنترل این موضوع، مصرف انرژی کودکان بیشتر از آن چه برای اندازه بدن آن‌ها نیاز است، خواهد بود.»
متابولیسم انفجاری یک نوزاد ممکن است به توضیح علت کاهش احتمال زنده مانی و تبدیل شدن به بزرگسالانی سالم در کودکانی که در این مرحله از رشد خود غذای کافی نمی‌خورند، کمک کند.
تحقیقات بیشتری برای درک بهتر متابولیسم نوزادان مورد نیاز است. ما باید بدانیم که چه چیزی باعث افزایش مصرف انرژی می‌شود.
پس از افزایش سریع وزن اولیه در دوران شیرخوارگی، متابولیسم یک فرد هر سال حدود 3 درصد کاهش می‌یابد تا این که در دهه سوم و ورود به بیستمین سال زندگی ما به یک حالت طبیعی تبدیل می‌شود.
با کمال تعجب، جهش‌های رشدی دوران نوجوانی پس از در نظر گرفتن اندازه بدن توسط محققان، افزایشی در نیاز به کالری روزانه ایجاد نکرد. یک شگفتی دیگر؟ متابولیسم افراد از 20 سالگی تا 50 سالگی در پایدار ترین حالت بود. همچنین کالری مورد نیاز در دوران بارداری نیز بیش از حد انتظار افزایش پیدا نکرد.
یافته‌ها نشان می‌دهد که عوامل دیگری در پشت به اصطلاح «گسترش میان سالی» نهفته است.
داده‌ها نشان می‌دهد که متابولیسم ما به واقع تا بعد از 60 سالگی به شکل مجدد شروع به کاهش نمی‌کند. این کاهش تدریجی است و تنها 0.7 درصد در سال است. با این حال، یک فرد در دهه 90 زندگی خود، روزانه 26 درصد کمتر از یک فرد در میان سالی به کالری نیاز دارد.
به گفته محققان، از دست دادن توده عضلانی با افزایش سن ممکن است تا حدی علت این پدیده باشد چرا که عضله کالری بیشتری نسبت به چربی می‌سوزاند. اما این تمام جوانب این مسئله نیست.
دکتر راووسین گفت: «ما کاهش توده عضلانی را در نظر گرفتیم. بعد از 60 سالگی، در واقع سلول‌های یک فرد کند می‌شوند.»
این الگو‌ها حتی زمانی که سطوح مختلف فعالیت در نظر گرفته شده بودند، حفظ شدند.
پیری با بسیاری از تغییرات فیزیولوژیکی دیگر همراه است. بنابراین، تجزیه و تحلیل عواملی که باعث تغییر در مصرف انرژی یک فرد می‌شود، دشوار بوده است.
با این وجود، تحقیقات جدید از این ایده حمایت می‌کنند که این پدیده چیزی بیش از تغییرات مرتبط با سن، سبک زندگی یا ترکیب بدن است.
دکتر راووسین گفت: «این مطالعه نشان می‌دهد که سلول‌های عملکردی در طول عمر ما دچار تغییراتی می‌شوند که قبلاً نمی‌توانستیم آن را کاملاً درک کنیم. اما مجموعه‌‌های عظیم داده‌‌ای مانند آن چه که با آن همکاری کردیم به ما امکان می‌دهد به سؤالاتی که پاسخی برای آن‌ها نداشتیم، پاسخ دهیم.
خلاصه:
بسیاری از ما زمانی را به یاد می‌آوریم که می‌توانستیم هر چه می‌خواستیم بخوریم و چاق نشویم. اما یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که متابولیسم شما – سرعتی که با آن کالری می‌سوزانید – در واقع خیلی زود تر به اوج خود رسیده و کاهش اجتناب ناپذیر آن دیر تر از آنرچه فکر می‌کنید شروع می‌شود. این یافته ها در مجله Science منتشر شده است.
