فلوسایتومتری در سنجش عملکرد پلاکت در نوزادان

فهرست مطالب نمایش

مقدمه‌ای بر فلوسایتومتری در سنجش عملکرد پلاکت در نوزادان

با این که ترومبوسیتوپنی (ترومبوسیتوپنی وضعیتی است که زمانی رخ می دهد که تعداد پلاکت ها در خون بسیار کم باشد) و خونریزی رویدادهایی هستند که اغلب با هم در نوزادان رخ می‌دهند، ممکن است به هم مرتبط نباشند.

در واقع، یک مطالعه گزارش داد که 91 درصد از نوزادان با تعداد پلاکت پایین دچار خونریزی شدید نشدند. با وجود این، شمارش پلاکت به عنوان یک نشانگر قابل اعتماد برای تعیین نیاز به انتقال پلاکت در نظر گرفته می‌شود. در این مطالعه، دانشمندان از فلوسایتومتری به عنوان ابزاری برای تعیین عملکرد پلاکت در نوزادان استفاده کردند.

اکثر روش‌های فعلی که برای تعیین عملکرد پلاکت‌ها استفاده می‌شوند، به حجم زیادی خون نیاز دارند که جمع‌آوری آن از نوزادان دشوار است. فلوسایتومتری می تواند روشی قوی برای مقابله با این عیب باشد زیرا به حجم کمتری از خون ( <500 میکرولیتر) نیاز دارد. در این مطالعه ، نوزادان از سه گروه سنی انتخاب شدند: <29 هفته، 29-36 هفته، و بیش از 36 هفته، و 5000 پلاکت با استفاده از FACS (Fluorescence-activated cell sorting) اندازه گیری شد.

فیبرینوژن

یکی از سنجش‌های مورد استفاده، نحوه واکنش نمونه خون به فیبرینوژن را اندازه‌گیری کرد. فیبرینوژن پروتئینی است که با فعال شدن و اتصال به پلاکت‌ها باعث لخته شدن خون می‌شود.

برای تعیین سطح فیبرینوژن، uL 5 خون با غلظت های مختلف آدنوزین دی فسفات انکوبه شد و میل ترکیبی آن برای فیبرینوژن با استفاده از یک آنتی بادی ضد فیبرینوژن نشاندار شده با فلورسنت مورد آزمایش قرار گرفت. مشخص شد که اتصال پایه به فیبرینوژن برای همه نوزادان زیر 10٪ بود. با این حال، درصد پلاکت‌هایی که به فیبرینوژن متصل می‌شوند با افزایش سطوح ADP یا پروتئین‌های واکنش C (پروتئین‌هایی که در طول التهاب یا عفونت تولید می‌شوند) افزایش یافت.

پی سلکتین (P-selectin)

این مطالعه بروز بالایی از ترومبوسیتوپنی را در میان نوزادان نشان داد، به‌ویژه زمانی که همراه با شرایطی مانند سپسیس (سپسیس واکنش شدید بدن به عفونت است) باشد. از آنجایی که P-selectin پروتئینی است که سطوح آن منعکس کننده فعال شدن پلاکت‌ها است، در این مطالعه میزان آن اندازه گیری شد.

مشخص شد که نوزادان نارس در مقایسه با نوزادانی که بین 30 تا 36 هفته یا نوزادان ترم(نوزادانی که 39 هفته جنینی را بطور کامل طی کرده اند) متولد شده بودند ، سلکتین P- کمتری روی سطح خود داشتند. همچنین، نوزادان مشکوک به سپسیس یا عفونت، کاهش فعال شدن پلاکت ها را نشان دادند. این نشان می دهد که سپسیس می تواند یک عامل خطر بالقوه برای خونریزی در نوزادان باشد.

تاخیر در پردازش نمونه ها

در بسیاری از موارد، اغلب بین جمع‌آوری نمونه، انجام آزمایش و در نهایت آنالیز آن در فلوسایتومتر در یک کلینیک شلوغ تاخیر وجود دارد. برای تعیین اینکه آیا این دوره‌های تاخیر می‌توانند نتایج را تغییر دهند، نمونه‌هایی از سه فرد سالم گرفته شد و تاخیرهای زمانی مصنوعی بین مراحل مختلف آزمایش تعیین شد. این موارد عبارتند از: رگ‌گیری، تحریک پلاکت‌ها و انجام فلوسایتومتری.

فعال‌سازی پایه و پاسخ پلاکتی تغییری نکرد و نشان داد که تاخیر زمانی هیچ تغییری در نتایج ایجاد نمی‌کند.

نتیجه‌گیری

مطالعات بیشتری برای ارزیابی داده‌های فلوسایتومتری همراه با داده‌های بالینی و عوارض مختلف خونریزی برای تجزیه و تحلیل جامع اثرات مورد نیاز است. این یک مطالعه کوچک بود، بنابراین تحقیقات بیشتری در مقیاس بزرگتر مورد نیاز است. این مطالعه توانایی فلوسایتومتری را برای تعیین عملکرد پلاکتی در نوزادان به توجه به کارایی و مقدار محدود نمونه خون مورد نیاز برای انجام آزمایش نشان می‌دهد. این تکنیک، روش بهتری برای تعیین معیارهای انتقال پلاکت در نوزادان ارائه می‌دهد.

همچنین بخوانید: