عفونت طبیعی در مقابل واکسیناسیون

عفونت طبیعی و واکسیناسیون: امید به آینده‌ای بدون ترس از COVID-19 به گردش آنتی بادی‌ها و سلولهای B در حافظه بستگی دارد. برخلاف آنتی بادی‌های در حال گردش، که به سرعت پس از واکسیناسیون یا عفونت به اوج خود میرسند و چند ماه بعد محو میشوند، سلولهای حافظه B میتوانند برای جلوگیری از بیماری‌های شدید برای چندین دهه باقی بمانند و قابل توجه است که آنها با گذشت زمان تکامل می‌یابند و یاد میگیرند که “آنتی بادی‌های حافظه” قوی‌تری تولید کنند که در خنثی سازی ویروس بهتر بوده و قادر به سازگاری با انواع مختلف هستند.

واکسیناسیون مقادیر بیشتری آنتی بادی در گردش را نسبت به عفونت طبیعی تولید میکند، اما یک مطالعه جدید نشان میدهد که همه سلولهای حافظه B برابر نیستند. در حالی که واکسیناسیون باعث ایجاد سلولهای حافظه B میشود که طی چند هفته تکامل می‌یابند، عفونت طبیعی هم باعث ایجاد سلولهای حافظه B میشود که در طی چند ماه تکامل می‌یابند و آنتی بادی‌های بسیار قوی تولید میکنند که قادر به از بین بردن انواع مختلف ویروسی نیز هستند.

این یافته‌ها مزیتی را که عفونت طبیعی به جای واکسیناسیون نشان میدهد، برجسته میکند، اما نویسندگان این مطالعه هشدار میدهند که مزایای قوی‌‌تر بودن سلولهای B از خطر ناتوانی و مرگ ناشی از COVID-19 بیشتر نیست.

Michel C. Nussenzweig ، پروفسور Zanvil A. Cohn و Ralph M. Steinman و سرپرست آزمایشگاه راکفلر میگوید: در حالی که یک عفونت طبیعی ممکن است باعث بلوغ آنتی بادی‌هایی با فعالیت وسیع‌تر از یک واکسن شود، یک عفونت طبیعی نیز میتواند شما را بکشد. واکسن این کار را نمیکند و در واقع از خطر بیماری جدی یا مرگ ناشی از عفونت محافظت میکند.

بدن شما در COVID-19

وقتی هر ویروسی وارد بدن میشود، سلولهای ایمنی بلافاصله انبوهی از آنتی بادی‌های در گردش را منتقل میکنند. سربازان پیاده سیستم ایمنی، این آنتی بادی‌ها فعال میشوند اما بسته به واکسن یا عفونت با سرعت متغیری از بین میروند یعنی ممکن است ماه‌ها یا سالها از ما محافظت کنند، اما پس از مدتی تعداد آنها کاهش یابد و امکان عفونت مجدد را فراهم کند.

سیستم ایمنی دارای یک برنامه پشتیبان است: یک گروه منتخب از سلولهای حافظه B که از آنتی بادی‌های در حال گردش در خون بیشتر عمر میکنند و به اصطلاح آنتی بادی‌های حافظه تولید میکنند که محافظت طولانی مدت را ارائه میدهند. مطالعات نشان میدهد که سلولهای حافظه B برای آبله حداقل 60 سال پس از واکسیناسیون دوام می‌آورند. برای مثال کسانی که برای آنفولانزای اسپانیایی واکسینه شده‌اند، در حالی که سلولهای حافظه B لزوما مانع عفونت مجدد نمیشوند، میتوانند نزدیک به یک قرن از بیماری‌های شدید جلوگیری کنند.

مطالعات اخیر نشان داده است که ظرف پنج ماه پس از دریافت واکسن یا بهبودی از عفونت طبیعی، برخی از ما دیگر آنتی بادی‌های در حال گردش در خون کافی را برای جلوگیری از کروناویروس جدید حفظ نمیکنیم، اما سلولهای حافظه B ما همچنان هوشیار هستند. با این حال، تا کنون، دانشمندان نمیدانستند که آیا میتوان انتظار داشت که واکسنها نوعی پاسخ قوی از سلول B را در حافظه بعد از عفونت طبیعی ایجاد کنند.

مزیت دوره نقاهت

Nussenzweig و همکارانش تصمیم گرفتند با مقایسه نمونه‌های خون بیماران در حال بهبودی COVID-19 با افرادی که از واکسن mRNA استفاده کرده‌اند و هرگز دچار عفونت طبیعی نشده‌اند، تفاوت در تکامل سلولهای B را بررسی کنند.

واکسیناسیون و عفونت طبیعی تعداد مشابهی از سلولهای حافظه B را برانگیخت. سلولهای حافظه B بین دوز اول و دوم واکسنهای Pfizer و Moderna به سرعت تکامل یافتند و آنتی بادیهای حافظه را به طور فزاینده‌ای تولید کردند، اما پس از دو ماه، پیشرفت متوقف شد. سلولهای حافظه B به تعداد زیاد وجود داشتند و آنتی بادی‌های قوی را بیان میکردند، اما آنتی بادی‌ها به هیچ وجه قوی نمیشدند. همچنین  اگرچه برخی از این آنتی بادی‌ها قادر به خنثی سازی دلتا و انواع دیگر آن بودند، اما هیچ پیشرفت کلی در گستردگی آن مشاهده نشد.از طرف دیگر، با بیماران در حال بهبود، سلولهای حافظه B تا یک سال پس از عفونت تکامل و بهبود خود را ادامه میدهند. آنتی بادی‌های حافظه قوی‌تر و خنثی کننده‌تر با هر بار به روز رسانی سلول B ظاهر میشوند.

منبع

مترجم: غزل زارعی

مطالعه به روز ترین خبر های دنیای روز بیولوژی