اخبار علمی, مطالب
طول عمر و امید به زندگی
” در مطالعه ای به سرپرستی فرناندو کلچرو Fernando Colchero، که شامل محققانی از 42 موسسه در 14 کشور بود، دیدگاه های جدیدی در رابطه با نظریه پیری ارائه شد که بیان می کند هر گونه ای از موجودات؛ نسبتا رنج سنی ثابتی دارند.
فرناندو کلچرو بیان کرد: “مرگ انسان پدیده ای اجتناب ناپذیر است. مهم نیست که چه مقدار ویتامین مصرف کنید یا محیط زندگی شما چقدر سالم باشد و یا چه مقدار ورزش می کنید، در نهایت همه پیر می شوند و می میرند.”
وی بیان کرد “ما توانستیم با ترکیب مقدار زیادی از داده های ارائه نشده و مقایسه الگوهای تولد و مرگ در 9 جمعیت انسانی با اطلاعات 30 جمعیت از پستاندارانی غیر از انسان، از جمله گوریل ها، شامپانزه ها و بابون های ساکن، نرخ ثابت فرضیه پیری را محاسبه کنیم.”
به منظور بررسی این فرضیه، محققان رابطه بین امید به زندگی و برابری طول عمر را تجزیه و تحلیل کردند. امید به زندگی؛ میانگین سنی ای است که در آن افراد یک جمعیت می میرند. برابری طول عمر، بررسی می کند که چه میزان از مرگ و میر پیرامون رنج سنی کهن سالان است.
نتایج آن ها نشان می دهد، با افزایش امید به زندگی، برابری طول عمر نیز افزایش می یابد. بنابراین، برابری طول عمر زمانی بسیار بالا می رود که بیشتر افراد یک جمعیت تقریبا در حدود یک رنج سنی می میرند؛ این مشابه همان چیزی است که در ژاپن مدرن یا سوئد مشاهده می شود – یعنی حدود 70 یا 80 سالگی. با این حال، در دهه 1800، برابری طول عمر در این کشورها بسیار کم بود، زیرا تمرکز میزان مرگ و میر در پیری تمرکز کمتری داشت و امید به زندگی نیز پایین تر بود.
کلچرو اظهار داشت “امید به زندگی به طرز چشمگیری افزایش یافته است و در بسیاری از نقاط جهان هنوز هم روند افزایشی دارد. اما این موضوع به این دلیل نیست که ما سرعت پیری را کاهش داده ایم ؛ دلیل این امر این است که تعداد بیشتری از نوزادان، کودکان و جوانان زنده می مانند و این سبب می شود که متوسط طول عمر افزایش یابد.”
بر اساس تحقیقات صورت گرفته، ما مشاهده کردیم که نه تنها انسان ها، بلکه سایر گونه های پریمات ها که در محیط های مختلف هستند، با کاهش میزان مرگ و میر در جمعیت نوزادان و نوجوانان، موفق به افزایش بازه طول عمر می شوند. با این حال، این رابطه تنها در صورتی ادامه دارد که مرگ و میر زودرس را کاهش دهیم. اما این به منظور کاهش پیری در آن ها نیست.”
