اخبار علمی, مطالب
روشی برای یافتن مواد شیمیایی سمی در آب آشامیدنی
کلرزنی ، صدها فرآورده فرعی تنظیم نشده در آب ایجاد می کند.
اکثر مصرف کنندگان آب آشامیدنی در جهان می دانند که از مواد شیمیایی در فرایندهای تصفیه استفاده می شود تا از نوشیدن آب مطمئن باشند. اما ممکن است آنها ندانند که استفاده از برخی از این مواد شیمیایی مانند کلر نیز می تواند منجر به تشکیل محصولات جانبی سمی غیرتنظیمی شود.
پروفسور کارستن پراسس ، مسوول بهداشت و مهندسی محیط زیست جان هاپکینز ، روش جدیدی را برای ارزیابی کیفیت آب آشامیدنی پیشنهاد می کند که می تواند به شیرآلات پاک تر و مطمئن تری منجر شود.
پراسه گفت: “ما در ایالات متحده مردم را در معرض این ترکیبات شیمیایی قرار می دهیم بدون اینکه بدانیم حتی آنها چه کاری انجام می دهند.” “من نمی گویم که کلرزدن برای ایمن نگه داشتن آب آشامیدنی مهم نیست. اما عواقب ناخواسته ای وجود دارد که باید آنها را برطرف کنیم و مردم باید در مورد آنها بدانند. ما می توانیم کارهای بیشتری از آنچه انجام می دهیم انجام دهیم.”
مطابق مقاله منتشر شده در مجله Royal Society of Chemistry Science Science Environment: فرآیندها و تأثیرات ، در میان محصولات فرعی ضد عفونی کننده ، در حال حاضر فقط 11 ترکیب در آب آشامیدنی تنظیم می شود. وی گفت: این در تضاد کامل با بیش از 700 محصول جانبی ضد عفونی کننده است که تاکنون در آب آشامیدنی کلر شناسایی شده است.
پراسه گفت: تعداد محصولات جانبی ضد عفونی کننده که در آب آشامیدنی تنظیم می شوند ، از دهه 1990 ، با وجود شواهد علمی واضح در مورد وجود سایر ترکیبات سمی ، تغییری نکرده اند.
وی گفت ، روش موجود برای ارزیابی مواد شیمیایی در آب آشامیدنی بسیار خسته کننده و مبتنی بر روشهایی است که اغلب منسوخ هستند. به عنوان مثال ، در حال حاضر مواد شیمیایی از نظر سمیت توسط مطالعات پرهزینه و وقت گیر بر روی حیوانات ارزیابی می شوند.
پراسس گفت ، استفاده از همان روش ها برای افزایش تعداد مواد شیمیایی در آب آشامیدنی از نظر اقتصادی امکان پذیر نیست. وی افزود ، حداقل روشهای جدیدی برای شناسایی مواد شیمیایی مورد نیاز ، بیشتر نیاز است.
Prasse پیشنهاد می دهد که یک شبکه بزرگتر ریخته شود تا ترکیب متنوعی از مواد شیمیایی در نمونه های آب گرفته شود. “تجزیه و تحلیل واکنش گرا” می تواند با هدف قرار دادن بزرگترین کلاس مواد شیمیایی سمی موسوم به “الکتروفیل های آلی” ، خوانش گسترده تری از آنچه در آب آشامیدنی وجود دارد ، فراهم کند.
پراسس گفت: “این روش می تواند به ما كمك كند تا اولویت بندی كدام ماده شیمیایی را انجام دهیم كه باید با مقررات جدید و محدودیت های جدید ضمن صرفه جویی در وقت و منابع ، به آنها توجه بیشتری داشته باشیم.”
این رویکرد جدید ، که از پیشرفت های اخیر در زمینه شیمی تحلیلی و سم شناسی مولکولی بهره می برد ، سموم را بر اساس واکنش آنها با مولکول های زیستی مانند اسیدهای آمینه ، عناصر سازنده پروتئین شناسایی می کند. رویکرد جدید به منظور شناسایی مواد شیمیایی سمی در آب آشامیدنی ، این فرآیند را شبیه سازی می کند.
پراسس گفت: “ما می دانیم که سمیت بسیاری از مواد شیمیایی به دلیل واکنش آنها با پروتئین ها یا DNA ایجاد می شود که عملکرد آنها را تغییر می دهد و می تواند منجر به سرطان شود”.
