اخبار علمی, مطالب
حفظ بافت با پیش مرگ شدن برخی از سلول ها
برای امکان تجدید بافت ، بافتهای انسان به طور مداوم میلیون ها سلول را از بین می برد ، بدون اینکه یکپارچگی ، شکل و اتصال بافت را به خطر بیندازد. مکانیسم های مربوط به حفظ این یکپارچگی ناشناخته مانده است. دانشمندان انستیتو پاستور و CNRS امروز فرایند جدیدی را نشان دادند که به سلول های از بین رفته اجازه می دهد همسایگان خود را به طور موقت از مرگ سلولی محافظت کنند و در نتیجه یکپارچگی بافت را حفظ کنند. این مکانیسم محافظتی امری حیاتی است و در صورت ایجاد اختلال می تواند منجر به قطع ارتباط موقتی شود. دانشمندان مشاهده کردند که وقتی مکانیسم غیرفعال می شود ، حذف همزمان چندین سلول همسایه یکپارچگی بافت را به خطر می اندازد. این عدم صداقت می تواند مسئول التهاب مزمن باشد. نتایج تحقیق در 2 ژوئن 2021 در مجله Developmental Cell منتشر شد
اپی تلیای انسانی بافت هایی است که در چندین قسمت از بدن (مانند اپیدرم و مخاط داخلی) یافت می شود. آنها از لایه هایی از سلول های مجاور تشکیل شده اند که به عنوان یک مانع فیزیکی و شیمیایی عمل می کنند. این نقش به طور مداوم توسط محیط خارج و یا تجدید آنها مورد آزمایش قرار می گیرد. تجدید بافت شامل تشکیل سلول های جدید توسط تقسیم سلولی و از بین بردن سلول های مرده است. مکانیسم هایی که توانایی اپی تیلیا را برای حفظ یکپارچگی خود در زمینه های مربوط به تعداد زیادی سلول از بین رفته تنظیم می کنند ، علی رغم این واقعیت که این وضعیت به طور منظم در طول جنین زایی یا نگهداری از بافت های بالغ رخ می دهد ، هنوز درک نشده است. به عنوان مثال ، بیش از ده میلیارد سلول می تواند هر روز در روده بزرگسالان از بین برود. چگونه این از بین بردن ها برای حفظ یکپارچگی و اتصال بافت انجام می شود؟
دانشمندان از انستیتو پاستور و CNRS برای شناسایی مکانیسم های موجود در یکپارچگی اپیتلیال و شرایطی که می توانند بر اتصال اپیتلیال تأثیر بگذارند از Drosophila یا مگس سرکه استفاده کردند ، ارگانیسم مورد مطالعه در آزمایشگاه با معماری اپیتلیال انسان مشابه است.
تیم تحقیقاتی با استفاده از نشانگرهای فلورسنت حساس به پروتئین ، نشان داد که وقتی سلول می میرد ، مسیر EGFR-ERK – یک مسیر سیگنال فعال سازی سلول که به دلیل نقش آن در تنظیم بقای سلول شناخته می شود – به طور موقت در سلول های همسایه فعال می شود. دانشمندان مشاهده کردند که فعال شدن مسیر EGFR-ERK حدود یک ساعت از سلول های همسایه از مرگ سلول محافظت می کند و در نتیجه از حذف همزمان گروهی از سلول ها جلوگیری می کند.
با استفاده از یک ابزار جدید ژنتیکی که می تواند مرگ سلولی را در زمان و مکان کنترل کند و مکانیسم محافظ را دور بزند ، دانشمندان تأیید کردند که با از بین بردن همزمان سلول های همسایه ، یکپارچگی اپیتلیال به خطر می افتد. “لئو والون” ، دانشمند در این زمینه توضیح می دهد: “به طور شگفت آور ، بافت اپیتلیال به توزیع فضایی سلول های از بین رفته بسیار حساس است. اگر فقط 3 سلول همسایه از بین بروند ، یکپارچگی اپیتلیال تحت تأثیر قرار می گیرد”
