اخبار علمی, مطالب
ثبت خاطرات در حافظه
چه اطلاعاتی با گذشت زمان در حافظه حفظ می شود و کدام قسمت ها از بین می روند؟ این سوالی است که طی سالیان متمادی منجر به ایجاد بسیاری از نظریه های علمی شده است و هم اکنون تیمی از محققان دانشگاه های گلاسگو و بیرمنگام توانسته اند پاسخ هایی را ارائه دهند.
مطالعات جدید انجام شده نشان می دهد که خاطرات ما با گذشت زمان کمرنگ می شوند و جزئیات آن ها محو می شود و در نهایت فقط قسمت اساسی آن حفظ می شود. علاوه بر این لذت بردن از آن ها زمانی افزایش می یابد که به طور مکرر آن ها را به یاد آوریم.
با وجود اینکه خاطرات کپی های کربنی نیستند، اما پروسه یاد آوری آن ها بسیار شبیه به بازسازی یک سازه است. کارشناسان معتقدند هر بار که به یک خاطره رجوع می کنید می توانید آن را تغییر دهید و از نو بازسازی کنید.
اینکه چگونه خاطرات را از تجربیات واقعی افتراق می دهیم و اینکه آن ها چگونه تغییر می کنند هنوز به طور کامل کشف نشده است و بررسی آن در محیط آزمایشگاهی دشوار است.
برای انجام این مطالعه، محققان یک کار تست رایانه ای ایجاد کردند که میزان سرعت افراد را حین درخواست دستیابی به برخی از ویژگی های بصری خاطرات اندازه گیری کردند. شرکت کنندگان ترکیبی از واژه ها و تصاویر جفت شده را یاد گرفتند که نیاز بود آن ها را بعدا به یاد بیاورند.
این تست ها، به بررسی کیفیت خاطرات بصری، بلافاصله پس از یادگیری و همچنین پس از دو روز تأخیر، پرداخت. الگوهای زمانی واکنش نشان داد که شرکت کنندگان در به خاطر آوردن عناصر معنایی شماتیک را سریع تر از عناصر ادراکی به یاد می آوردند.
جولیا لیفانوف (Julia Lifanov)، نویسنده اصلی مطالعه از دانشگاه بیرمنگام، گفت: “بسیاری از نظریه های حافظه بر این اساس است که با گذشت زمان، هنگامی که مردم خاطره های خود را دوباره تعریف می کنند، تمایل دارند جزئیات سطحی آن را فراموش می کنند اما محتوای معنادار آن را حفظ می کنند.”
“تصور کنید خاطره ای در مورد یک شام با یک دوست را بیان می کنید – در این حین می فهمید که نمی توانید تزیینات میز را به خاطر بیاورید اما می دانید دقیقاً چه چیزی را سفارش داده اید ؛ یا مکالمه با متصدی بار را به خاطر می آورید، اما رنگ پیراهن او را به یاد نمی آورید. این پدیده “معنا سازی” است. ”
پروفسور ماریا ویمبر (Maria Wimber)، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه گلاسگو، بیان کرد: “الگوی یادآوری عناصر معناداری که ما در این مطالعه نشان می دهیم، نشان می دهد که خاطرات در وهله اول به محتوای معنی دار تعصب دارند – و ما نشان داده ایم در مطالعات قبلی که این تعصب در سیگنال های مغزی نیز به وضوح منعکس شده است.”
“خاطرات ما با گذشت زمان و استفاده از آن تغییر می کند و این یک چیز خوب و سازگار است. ما می خواهیم خاطرات ما اطلاعاتی را حفظ کنند که به احتمال زیاد در آینده مفید هستند..”
این مطالعه پیامدهایی برای کاوش در ماهیت خاطرات در سلامتی و بیماری دارد و ابزاری را برای مطالعه تغییرات ناسازگار فراهم می کند، به عنوان مثال در اختلالات استرس پس از سانحه که بیماران اغلب از حافظه های نفوذی و آسیب زا رنج می برند و تمایل دارند این تجربیات را بیش از حد به موقعیت های جدید تعمیم دهند.
