تجدید عمر بشر: چگونه DNA عروس دریایی می‌تواند طول عمر انسان را افزایش دهد؟

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که کنترل عناصر قابل انتقال در DNA از طریق مسیر Piwi-piRNA طول عمر را افزایش می‌دهد. این یافته که در ارتباط با تقش DNA در پیری است، فرصت‌های جدیدی را در تحقیقات پزشکی و بیولوژیکی برای بهبود سلامت و طول عمر را مهیا می‌کند.

دو محقق دانشگاه Eötvös Loránd به پیشرفتی هیجان انگیز در درک چگونگی پیری دست یافته‌اند.

محققان دکتر Ádám Sturm و دکتر Tibor Vellai از دانشگاه Eötvös Loránd در مجارستان به کشف مهمی در مطالعه پیری دست یافته‌اند. تحقیقات آن‌ها بر روی “عناصر جابجا شونده” (TEs) در DNA ما متمرکز بود. آن‌ها بخش‌هایی هستند که می‌توانند در کد ژنتیکی ما جابجا شوند. حرکت بیش از حد این TEها می‌تواند منجر به بی ثباتی کد ژنتیکی شود که به طور بالقوه به روند پیری کمک می‌کند.

دانشمندان فرآیند خاصی به نام مسیر Piwi-piRNA را شناسایی کرده‌اند که به کنترل این TEها کمک می‌کند. آن‌ها این مسیر را در سلول‌های خاصی که پیر نمی‌شوند، مانند سلول‌های بنیادی سرطانی، و به‌ویژه، Turritopsis dohrnii، که معمولاً به عنوان «عر‌وس دریایی جاودان» شناخته می‌شود، دیده‌اند. با تقویت این مسیر را در کرمی به نام Caenorhabditis elegans، کرمی که به میزان قابل توجهی بیشتر عمر کرد مشاهده کردند.

نظریه‌های پیشگامانه و اثبات تجربی

در مقالات برجسته قبلی با عنوان “مکانیسم پیری: نقش اصلی عناصر قابل انتقال در تجزیه ژنوم” (2015) و “مسیر Piwi-piRNA: مسیری به سوی جاودانگی” (2017)، دکتر Ádám Sturm و دکتر Tibor Vellai این رابطه عمیق را بین سیستم Piwi-piRNA و مفهوم جالب جاودانگی زیستی به صورت تئوری بیان کردند. آن‌ها اکنون، در آخرین انتشار خود در Nature Communications، اثبات تجربی را ارائه کرده‌اند. تحقیقات آن‌ها نشان داد که کنترل فعالیت TEها در واقع می‌تواند طول عمر را افزایش دهد، که نشان می‌دهد این عناصر DNA متحرک نقش مهمی در روند پیری دارند.

در داخل کرم‌ها، مسیر تقویت‌شده piwi-piRNA سبز روشن می‌شود که به آن‌ها امکان می‌دهد تا ۳۰ درصد بیشتر عمر کنند..

به عبارت فنی‌تر، محققان از تکنیک‌هایی برای “تنظیم کردن” یا آرام کردن فعالیت TEها استفاده کردند. هنگامی که آن‌ها این کار را با TEهای خاص در کرم‌ها انجام دادند، کرم‌ها علائم پیری کندتر را نشان دادند. حتی بیشتر، وقتی چندین TE به طور همزمان کنترل می‌شدند، اثرات افزایش طول عمر اضافه می‌شد.

پیامدها برای پزشکی و زیست شناسی

دکتر Sturm توضیح داد: «در سنجش طول عمر، صرفاً با کاهش TEs یا بیان بیش‌ازحد عناصر مسیر Piwi-piRNA به‌صورت جسمی، ما یک مزیت طول عمر آماری قابل‌توجهی را مشاهده کردیم. “این راه را به روی تعداد بی شماری از کاربردهای بالقوه در دنیای پزشکی و زیست شناسی باز می‌کند.”

علاوه بر این، این تیم تغییرات اپی ژنتیکی را در DNA کرم‌ها با افزایش سن، به‌ویژه در TEها پیدا کردند. این تغییرات، که به عنوان متیلاسیون DNA N6-آدنین شناخته می‌شود، برای افزایش رونویسی TE و پرش آن، با افزایش سن جانور مشاهده شد.

دکتر Vellai بر پیامدهای بالقوه این کشف تاکید کرد: “این اصلاح اپی ژنتیکی ممکن است راه را برای روشی برای تعیین سن از روی DNA هموار کند و یک ساعت بیولوژیکی دقیق ارائه دهد.”

در نتیجه، با درک بهتر این عناصر متحرک و مسیرهایی که آن‌ها را کنترل می‌کنند، دانشمندان می‌توانند در مسیر توسعه راه‌هایی برای افزایش طول عمر و بهبود سلامت در سال‌های آتی باشند.

همچنین بخوانید:

منبع

مترجم: شقایق مرتاضی

از این مطلب چقدر راضی بودید؟

روی ستاره کلیک کنید تا نظرتون ثبت بشه