اسپکتروفتومتری

اسپکتروفتومتری روشی برای اندازه گیری میزان جذب یک ماده شیمیایی از طریق اندازه گیری شدت نور هنگام عبور پرتوی نور از محلول نمونه است. اصل اساسی این است که هر ترکیبی نور را در محدوده خاصی از طول موج جذب یا منتقل می کند

اسپکتروفتومتر یک ابزار آماری است که برای اندازه گیری کمی انتقال یا بازتاب نور مریی، نور فرابنفش یا اشعه ی فروسرخ است. اسپکتروفتومتر ها شدت را بعنوان عملکرد طول موج منبع نور اندازه گیری میکنند. دو رده از اسپکتروفوتومتر ها وجود دارد. تک پرتویی و دو پرتویی. دستگاه های تک پرتویی شدت مطلق نور را اندازه گیری میکنند و دستگاه های دو پرتویی نسبت شدت نور را در دو مسیر نوری متفاوت اندازه گیری میکنند، استاندارد اصلی و نمونه. این دستگاه های اسپکتروفوتومتر شامل اسپکتروفوتومتر های میکروپلیت، کلوریمتر (رنگ سنج) و آنالیز گر میکروپلیت فلورسانس میشوند. اسپکتروفوتومتر ها بصورت گسترده ای در رشته های مختلف مثل فیزیک، زیست مولکولی، شیمی و بیوشیمی مورد استفاده قرار میگیرند. از استفاده های اسپکتروفوتومتر ها میتوان به اندازهگیری غلظت مواد مختلف مثل پروتیین، دی ان آ و آر ان آ، رشد سلول های باکتریایی و واکنش های آنزیمی اشاره کرد. از ویژگی های مهم اسپکتروفوتومتر ها میتوان به دامنه ی پویایی گسترده، قابلیت حجم نمونه، نوع چراغ و عمر اشاره کرد.

روش اسپکتروفوتومتری در زیست شناسی میتواند میزان انرژی آزاد شده موجود در یک ماده و انواع طول موج های نوری را اندازه گیری کند. پس از مشاهده ی تعدادی از استاندارد ها دانشمند میتواند مشخص کند که غلظت هر ماده در هر ترکیب، بر اساس نمونه ی آن، چقدر است؟