یکی از بزرگترین مطالعات مرتبط با ژنوم (کل اطلاعات ژنتیکی یک موجود زنده) که تاکنون انجام شده است.
تجزیه و تحلیل دادههای 5/1 میلیون نفر، 579 محل در ژنوم را نشان داده است که در ابتلا به رفتارها و اختلالات مختلف مربوط به خودکنترلی از جمله اعتیاد و اختلالات رفتاری کودکان موثراند.
با این یافتهها، محققان نمره خطر ژنتیکی – عددی منعکسکننده میل ژنتیکی فرد بر اساس تعداد انواع مختلف خطرهای ژنتیکی موجود در ژنوم آن – را ارائه کردند که تعداد زیادی از پیامدهای رفتاری، پزشکی و اجتماعی، از جمله سطح تحصیلات، چاقی، اعتیاد به مواد مخدر، خودکشی، عفونتHIV ، محکومیتهای جنایی و بیکاری را پیشبینی میکند.
دکتر دانیل دیک (Danielle Dick)، نویسنده ارشد مشترک، استاد روانشناسی و ژنتیک انسانی و مولکولی در دانشگاه ویرجینیا (Virginia)، میگوید: «[این مطالعه] نشان میدهد که ژنها یک اختلال یا پیامد خاص را کدگذاری نمیکنند؛ هیچ ژنی برای ” اختلال مصرف مواد مخدر یا مشکلات رفتاری” وجود ندارد. در عوض، ژنها بر نحوه سیم کشی مغز ما تأثیر میگذارند و میتوانند ما را در معرض خطر برخی از پیامدها قرار دهند. در این مورد، ما متوجه میشویم که ژنهایی وجود دارند که به طور گستردهای بر خودکنترلی یا انگیزه فردی تأثیر گذاشته و این تمایل خطر پیامدهای مختلف زندگی را برای آنها ایجاد میکند.»
این مطالعه، «تجزیه و تحلیل چند متغیره 5/1 میلیون نفر، ارتباطات ژنتیکی با ویژگیهای مربوط به خودکنترلی و اعتیاد را مشخص میکند.»، اخیراً در مجله Nature Neuroscience منتشر و توسط انجمنی از 26 محقق در 17 موسسه در ایالات متحده و هلند انجام شد.
رهبری آن را پروفسور دیک بر عهده داشت؛ دکتر فیلیپ کولینگر (Philipp Koellinger)، استاد ژنتیک علوم اجتماعی در دانشگاه ویسکانسین مدیسون (Wisconsin Madison) و دانشگاه وریج آمستردام (Vrije Universiteit Amsterdam)؛ دکتر کاترین پیج هاردن (Kathryn Paige Harden)، استاد روانشناسی در دانشگاه تگزاس (Texas) در آستین و دکتر آبراهام ای پالمر (Abraham A. Palmer)، استاد روانپزشکی در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو (California San Diego)، از همکاران وی بودند.
این مطالعه یکی از بزرگترین مطالعات مرتبط با ژنوم است که تا به حال انجام شده است و داده های مربوط به 5/1 میلیون نفر از افراد اروپایی را جمعآوری میکند. تا به امروز این نمره خطر ژنتیکی، دارای یکی از بزرگترین دامنههای اثرگذاری – مقیاسی برای میزان پیشبینی – از هر نمره خطر ژنتیکی برای پیامدهای رفتاری است.
دیک، استاد گروه روانشناسی دانشگاه علوم انسانی و گروه ژنتیک انسانی و مولکولی در دانشکده پزشکی VCU، میگوید: «این مطالعه، اثرات وسیع ژنتیک را بر کاهش خودکنترلی نشان میدهد که بر بسیاری از پیامدهای مهم زندگی تأثیر میگذارد. ما امیدواریم که درک بیشتر نحوه تاثیر تفاوتهای ژنتیکی فردی در آسیبپذیری، باعث کاهش قبح و سرزنش بسیاری از این رفتارها، مانند مشکلات رفتاری در کودکان و اختلالات مصرف مواد مخدر شود.»
به گفته محققان، شناسایی بیش از 500 ناحیه ژنتیکی حائز اهمیت است زیرا بینش جدیدی در مورد رفتارها و اختلالات مربوط به خودکنترلی ایجاد میکند که در مجموع به آنها «بیرونی سازی» گفته میشود و دارای استعداد ژنتیکی مشترکی هستند.
دیک گفت: «ما می دانیم که کنترل رفتاری جزء اساسی بسیاری از پیامدهای مهم زندگی است – از مصرف مواد مخدر و اختلالات رفتاری مانند ADHD گرفته تا پیامدهای پزشکی اعم از خودکشی تا چاقی، تا پیامدهای آموزشی مانند تکمیل تحصیلات.»
او گفت که توصیف اثر ژنتیکی در خودکنترلی میتواند به طرق بیشماری مفید باشد.
او گفت: «این به ما این امکان را می دهد که علت زیستی پشت این مسئله که چرا برخی افراد بیشتر در معرض خطر هستند را درک کنیم. این درک میتواند به توسعه دارویی کمک کرده و به ما این امکان را میدهد که بدانیم چه افرادی بیشتر در معرض خطر هستند، بنابراین بتوان برنامه های مربوطه و پیشگیری اولیه را مد نظر قرار داد. شناسایی عوامل خطرساز ژنتیکی یکی از اجزای مهم پزشکی هدفمند است که هدف آن استفاده از اطلاعات مربوط به عوامل خطرساز ژنتیکی و محیطی افراد، برای ارائه درمان موثرتر و دقیقتر ویژه مشخصات خطرساز همان فرد میباشد.»
با این حال، محققان خاطرنشان کردند که داشتن عوامل خطرساز بیشتر، لزوما چیز بدی نیست.
دیک میگوید: «به عنوان مثال، مدیرعاملان، کارآفرینان و خلبانان جنگنده ریسکپذیری بیشتری دارند.DNA سرنوشت نیست. همه ما دارای کدهای ژنتیکی منحصر به فرد و در معرض خطر چیزی هستیم؛ اما درک استعداد و تمایل فرد میتواند نیرومند باشد. این درک به افراد کمک میکند تا نقاط قوت خود و چالش های احتمالی پیش روی خود را درک کرده و مطابق آن عمل کنند.»
مترجم: فاطمه فریادرس