تریپسین چیست؟

یک آنزیم پروتئولیتیک برای درمان التهاب و زخم

تریپسین یکی از چندین آنزیم پروتئولیتیک است که برای هضم لازم می‌باشد. پیش ساز آن (تریپسینوژن) توسط پانکراس تولید می‌شود و وظیفه اصلی آن هضم پروتئین‌ها است.

تجزیه پروتئین‌ها توسط تریپسین از روده کوچک شروع می‌شود زیرا تریپسینوژن (شکل غیر فعال تریپسین) از پانکراس به روده کوچک می‌رود و سپس به تریپسین تبدیل می‌شود.

تریپسین (که گاهی به آن پروتئیناز نیز گفته می‌شود) با دو پروتئیناز دیگر به نام‌های پپسین و کیموتریپسین کار می‌کند تا پروتئین (از غذا) را به اسیدهای آمینه تجزیه کند. آمینو اسیدها واحدهای سازنده پروتئین هستند و در بدن برای بسیاری از عملکردها از جمله:

• تولید هورمون
• تقویت رشد عضلات
• ترمیم بافت (از جمله پوست، ماهیچه ها، استخوان ها، غضروف و خون)
• ساخت انتقال دهنده های عصبی در مغز

همچنین به عناوین زیر شناخته شده است:

نام‌های رایج دیگر تریپسین عبارتند از:

• پروتئیناز
• آنزیم پروتئولیتیک
• تریپسین
• تریپسینا
• تریپسین

کمبود تریپسین

هنگامی که بدن به اندازه کافی تریپسین تولید نمی‌کند، می‌تواند منجر به وضعیتی به نام سوء جذب شود. سوء جذب کاهش توانایی بدن برای هضم و جذب منابع کافی از مواد مغذی است.

سوء جذب ناشی از کمبود تریپسین می‌باشد که به دلایل مختلفی از جمله فیبروز کیستیک، پانکراتیت (التهاب لوزالمعده) و سایر شرایطی که بر لوزالمعده تأثیر می گذارد، نشات می‌گیرد.

هنگام تشخیص پانکراتیت، یک آزمایش آزمایشگاهی شامل اندازه گیری سطح تریپسین ممکن است برای ارزیابی سطح تریپسین در خون یا مدفوع انجام شود. سطوح پایین تریپسین در مدفوع می‌تواند نشانه‌ای از نارسایی پانکراس ناشی از پانکراتیت یا فیبروز کیستیک (در بزرگسالان) باشد.

توجه: سطوح بالای تریپسین واکنشگر ایمنی (IRT) در نوزادان ممکن است نشان دهنده وجود ژن‌هایی برای اختلال ژنتیکی مغلوب، فیبروز کیستیک باشد.

تریپسین برای چه مواردی استفاده می‌شود؟

شواهد کافی برای اثبات این ادعا وجود ندارد که تریپسین برای بسیاری از شرایط موثر است، از جمله:

• دیابت
• سرطان کولون و رکتوم (و سایر انواع سرطان)
• اسکلروز چند گانه
• عفونت ها
• آلرژی
• آرتروز
• علائم اختلالات گوارشی (مانند رفلاکس اسید)

اگرچه بسیاری از مردم آنزیم‌های گوارشی (مانند تریپسین) را برای علائم اختلالات گوارشی مصرف می‌‌کنند، شواهد (از مطالعات تحقیقاتی) از استفاده از آنزیم‌های مکمل برای درمان بیماری‌های رایج دستگاه گوارش (GI) پشتیبانی نمی‌کند.

مطالعات

بسیاری از مطالعات مربوط به مکمل‌های طبیعی (از جمله تریپسین) فاقد شواهد انسانی بوده و شامل مطالعات حیوانی است و بسیاری از آنها مطالعات قدیمی‌تر هستند. بسیاری از شواهد اخیر در مورد اثربخشی آنزیم‌های گوارشی (و سایر مکمل‌ها) بر اساس این مطالعات حیوانی می‌باشد.

مکمل‌های تریپسین ممکن است برای زخم و سوختگی موثر باشند.

مکمل‌های تریپسین بدون نسخه اغلب به صورت موضعی (روی پوست) برای کمک به دبریدمان زخم استفاده می شوند. دبریدمان یک روش متداول است که با هدف کمک به بدن برای جدا کردن بافت‌های مرده انجام می‌شود تا بافت جدید جایگزین آن شود. تصور می‌شود که تجزیه پروتئین‌ها در بافت‌های مرده مکانیسم اولیه تریپسین است.

برخی از مطالعات نشان داده‌اند که کیموتریپسین (آنزیم پروتئولیتیک مربوط به تریپسین) ممکن است تخریب بافتی را که در نتیجه سوختگی اتفاق می‌افتد کاهش دهد. یک داروی تریپسین به نام کیموتریپسین از سال 1961 مورد استفاده بالینی قرار گرفته است.

اگرچه پروتئازها مواد خارجی و پروتئین‌های آسیب دیده (از بافت مرده) را در زخم‌ها تجزیه می‌کنند، به طوری که بافت جدید می‌تواند تشکیل شود، فعالیت بیش از حد پروتئاز می‌تواند در روند طبیعی تشکیل بافت جدید اختلال ایجاد کند. این موضوع می‌تواند منجر به تجزیه بافت جدید، قبل از تشکیل کامل شود.

التهاب و ادم

بسیاری از مطالعات قدیمی با استفاده از تریپسین و کیموتریپسین خوراکی در جراحات تروماتیک و جراحی ارتوپدی برای کاهش التهاب و ادم انجام شده است. ادم یک اصطلاح پزشکی است که به معنای تورم است. ادم در نتیجه نشت رگ‌های خونی کوچک به بافت‌های مجاور ایجاد می‌شود. هنگامی که مایع اضافی شروع به تجمع می‌کند، باعث می‌شود بافت قسمت‌های درگیر بدن متورم شود. تورم در نتیجه التهاب ایجاد می‌شود.

یک مطالعه نشان داد که کیموتریپسین خوراکی (که از طریق دهان مصرف می‌شود) ممکن است در کاهش التهاب و ادم ناشی از شکستگی‌ها (مانند شکستگی دست) موثر باشد.

مطالعه دیگری گزارش داد که تجویز تریپسین همراه با بروملین بهتر از آنزیم‌های منفرد در کاهش ادم (تورم) و بهبود بهبودی عمل می‌کند. این آزمایش‌ها عمدتا در خرگوش‌ها انجام شد.

سرطان

نتایج مطالعه در مورد استفاده از تریپسین برای درمان سرطان متفاوت است. در حالی که برخی تحقیقات نشان می‌دهد که تریپسین می‌تواند دارای خواص سرکوب کننده تومور (کاهش پیشرفت سرطان) باشد، شواهد دیگر به این احتمال اشاره می‌کند که تریپسین ممکن است باعث گسترش انواع خاصی از سرطان شود.

در یک مطالعه حیوانی (از سال 1998) که شامل تجویز طولانی مدت تریپسین از طریق رکتوم با سایر آنزیم‌ها (پاپائین و کیموتریپسین) بود، اثرات ضد توموری در موش‌هایی که سلول‌های سرطانی دریافت کرده بودند کشف شد. نویسندگان مطالعه به این نتیجه رسیدند که 30 درصد از حیوانات در گروه آزمایش بدون علائم سرطان [پس از درمان با آنزیم‌ها] قرار گرفتند.

به گفته نویسندگان یک مطالعه در سال 2006 که توسط مجله پاتولوژی منتشر شد، تریپسین در سرطان کولورکتال [تشکیل سرطان در روده بزرگ و راست روده] نقش دارد و باعث تکثیر، تهاجم و متاستاز می‌شود. تریپسین همچنین در بافت‌های دیگر و سرطان‌های مختلف، مهم‌ترین سرطان روده بزرگ، یافت شده است.

در مطالعه‌ای که در سال 2003 توسط مجله Cancer Research منتشر شد، 72 نفر مبتلا به سرطان معده و 49 نفر مبتلا به سرطان مری مشاهده شدند. نویسندگان این مطالعه نوشتند: “نتایج ما از این تصور حمایت می‌کند که تریپسین نقش سرکوب کننده تومور در سرطان انسان (سرطان ناشی از پوشش اندام های داخلی) دارد.”

بهبودی پس از آسیب‌های ورزشی

داده‌های حاصل از مطالعاتی که اثرات آنزیم‌ها (مانند تریپسین) را برای بهبود ریکاوری عضلانی پس از ورزش بررسی کردند، ترکیبی بودند.

مطالعه نشان داد که در گروهی متشکل از 20 مرد سالم از سن 18 تا 29 سال، مکمل‌های پروتئاز زمان ریکاوری (شامل مدت زمانی که افراد مورد مطالعه درد و توانایی عضلات برای انقباض را تجربه کردند) پس از دویدن در سراشیبی را تسریع کرد.

یک کارآزمایی تصادفی با دارونما، نشان داد که شرکت کنندگان در مطالعه که مکمل آنزیم گوارشی یا دارونما را برای درد عضلانی با شروع دیرهنگام مصرف کردند، هیچ تفاوتی در طول مدت زمان بهبودی وجود نداشت. گروه دارونما در مقابل گروه آنزیم پروتئولیتیک قرار گرفت.

عوارض جانبی احتمالی

تریپسین زمانی که برای تمیز کردن و التیام زخم روی پوست استفاده می‌شود، نسبتاً ایمن در نظر گرفته می‌شود. اما داده‌های تحقیقاتی کافی برای نشان دادن ایمن بودن آنزیم برای استفاده در صورت مصرف خوراکی وجود ندارد. اگرچه برخی از مطالعات نشان داده‌اند که تریپسین در ترکیب با سایر آنزیم‌های گوارشی هیچ عارضه جانبی ایجاد نمی‌کند، گزارش‌های کافی از تریپسین (به تنهایی از طریق خوراکی) و سطح ایمنی آن وجود ندارد.

هنگام استفاده از تریپسین برای درمان زخم، عوارض جانبی خفیفی مانند درد موضعی و احساس سوزش موقت مشاهده شده است.

ناراحتی دستگاه گوارش معمولاً از آنزیم‌های بدون نسخه که از طریق خوراکی مصرف می‌شوند، به ویژه در دوزهای بالا گزارش شده است.

گزارشات نادری از یک واکنش آلرژیک شدید به نام آنافیلاکسی وجود دارد که با کیموتریپسین خوراکی مرتبط است. علائم آنافیلاکسی به عنوان یک اورژانس پزشکی در نظر گرفته می‌شود، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• دشواری در تنفس یا صداهای تنفسی پر سر و صدا
• تورم زبان یا گلو
• منقبض شدن گلو
• مشکل در صحبت کردن (صدای خشن)
• خس خس سینه
• سرفه کردن
• سرگیجه
• بی‌هوش شدن و غش کردن

اگر فردی پس از مصرف تریپسین (یا هر دارو یا مکمل طبیعی دیگری) این علائم را تجربه کرد، باید فورا به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشد.

موارد منع مصرف

منع مصرف دارو، درمان یا موقعیت دیگری است که در آن دارو، مکمل یا درمانی نباید به دلیل احتمال آسیب رساندن آن تجویز شود. اغلب نباید دو دارو یا مکمل را با هم مصرف کرد و یا زمانی که فرد دارای بیماری خاصی است نباید از یک دارو یا مکمل استفاده کرد زیرا ممکن است وضعیت را بدتر کند.

موارد منع مصرف تریپسین (کسانی که نباید دارو یا مکمل را به دلیل احتمال آسیب رساندن به آن مصرف کنند) برای تریپسین عبارتند از:

• بارداری (داده‌های تحقیقاتی بالینی کافی برای اثبات ایمنی تریپسین برای زنان باردار و نوزادان متولد نشده آنها وجود ندارد).
• مادران شیرده (داده‌های تحقیقاتی بالینی کافی برای اثبات ایمنی تریپسین برای مادران شیرده و نوزادان آنها وجود ندارد).
• زنان باردار و مادران شیرده باید قبل از مصرف تریپسین با یک پزشک مشورت کنند.
• کودکان مبتلا به فیبروز کیستیک: یک بیماری نادر به نام کولونوپاتی فیبروزان تصور می‌شود که با مصرف دوزهای بالای آنزیم‌های گوارشی مرتبط باشد. یک فرد مبتلا به فیبروز کیستیک باید همیشه قبل از مصرف تریپسین با پزشک خود مشورت کند.

دوز و آماده‌سازی

آماده‌سازی

تریپسین را می‌توان از منابع باکتریایی یا قارچی تهیه کرد، اما اغلب از لوزالمعده خوک‌ها (به نام تریپسین خوک) استخراج می‌شود. همچنین می‌توان آن را از سایر منابع حیوانی تولید کننده گوشت تهیه کرد. بیشتر مکمل‌های تریپسین که به صورت تجاری فروخته می‌شوند با سایر آنزیم‌ها ترکیب می‌شوند.

دوز

متوسط ​​دوز خوراکی تریپسین تا 50 میلی گرم (میلی گرم) است و اغلب با بروملین (آنزیم پروتئولیتیک دیگر) ترکیب می‌شود.

قانون بهداشت و آموزش مکمل‌های غذایی در سال 1994 آنزیم‌های بدون نسخه را به عنوان مکمل‌های غذایی در نظر گرفت. سازنده نباید هیچ ادعایی مبنی بر اینکه محصول می‌تواند یک بیماری را درمان یا از بروز آن پیشگیری کند، داشته باشد.

علاوه بر این، مکمل‌های غذایی توسط یک سازمان دولتی مانند سازمان غذا و دارو (FDA) تنظیم نمی‌شوند. این بدان معنی است که درجه اطمینان و کارایی یک مکمل طبیعی بر عهده مصرف کننده است و نه سازنده. از آنجایی که این مکمل‌ها تحت نظارت نیستند، ممکن است دارای ناخالصی باشند. دوز مکمل‌های غذایی ممکن است بسته به سازنده و نام تجاری متفاوت باشد.

برای کمک به اطمینان از ایمن بودن محصولاتی مانند تریپسین، همیشه باید با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود (در مورد نشانه، دوز و مدت زمان) قبل از مصرف مشورت شود. همچنین مهم است که محصولات ارگانیک را انتخاب کنید که توسط سازمان هایی مانند U.S. Pharmacopeia، NSF International، یا ConsumerLab.com تأیید شده باشند. این سازمان‌ها سطح ایمنی، خلوص و قدرت یک محصول را به طور دقیق ارزیابی و گزارش می‌دهند.

علاوه بر این، هنگام خرید آنزیم‌های پروتئولیتیک مانند تریپسین، حتماً محصولی را انتخاب کنید که دارای پوشش روده باشد. یک پوشش روده‌ای مکمل را از تجزیه شدن و غیرفعال شدن آن توسط اسید معده قبل از رسیدن به روده کوچک، محافظت می‌کند.

تفاوت بین تریپسین و کیموتریپسین چیست؟

تفاوت اصلی بین این دو آنزیم در تجزیه آمینو اسیدهای مختلف است. کیموتریپسین تریپتوفان، فنیل آلانین و تیروزین را تجزیه می‌کند. تریپسین لیزین و آرژنین را تجزیه می‌کند.

به دلیل کمبود داده‌های تحقیقات بالینی، نمی‌توانیم با اطمینان بگوییم که محصولات کار می‌کنند یا خیر. این به سادگی به این معنی است که مصرف کنندگان باید با احتیاط از آنها استفاده کنند. همانطور که مطالعات بیشتری در آینده در دسترس قرار می‌گیرد، مزایای ادعا شده ممکن است جذاب‌تر شود. با این حال، برای اطمینان از ایمنی و اثربخشی مکمل‌ها در تمام جمعیت‌ها (از جمله کودکان، افراد مسن، کسانی که شرایط پزشکی دارند و غیره) به زمان نیاز دارد، و همچنین بسیاری از مطالعات انسانی.

علیرغم این واقعیت که در مورد ایمنی و اثربخشی آنزیم های پروتئولیتیک (مانند تریپسین) اطلاعات حاصل از مطالعات تحقیقات بالینی کم است، بسیاری از افراد مصرف آنها را انتخاب می‌کنند. تریپسین و سایر آنزیم‌های گوارشی معمولاً برای درمان بیماری‌هایی مانند اختلالات گوارشی مصرف می‌شوند. اگر قصد دارید تریپسین (یا سایر آنزیم ها) را مصرف کنید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید (مخصوصاً اگر دارای بیماری هستید یا از مکمل‌ها یا داروهای دیگری استفاده می‌کنید). همچنین، دستورالعمل‌های روی برچسب را دنبال کنید.

منبع

مترجم: امید آهنگریان ابهری