دسیکاتور چیست؟
خشک کن ها محفظه های قابل درزگیری بوده که حاوی مواد خشک کننده ای هستند که برای حفظ موارد حساس به رطوبت مانند کاغذ کلرید کبالت برای مصارف دیگر استفاده می شوند. یک استفاده معمول برای رسوب دهنده ها محافظت از مواد شیمیایی رطوبت ساز یا واکنش رطوبت با آب است.
محتویات دستگاه های خشک کننده هر زمان که دستگاه باز می شود در معرض رطوبت جو قرار می گیرند. همچنین برای دستیابی به رطوبت کم به مدتی زمان نیاز دارد. از این رو برای ذخیره مواد شیمیایی که به سرعت یا به شدت با رطوبت جو مانند فلزات قلیایی واکنش نشان می دهند ، مناسب نیستند.
اجزای سازنده
محفظه تحتانی دستگاه خشک کن شامل توده هایی از ژل سیلیس ، آهک تازه کلسیته شده ، درییریت یا کلرید کلسیم بی آب برای جذب بخار آب است. ماده ای که به خشک شدن احتیاج دارد ، در محفظه فوقانی ، معمولاً روی صفحه سرامیکی سوراخ دار و لعاب دار قرار می گیرد. لبه شیشه ای درب دستگاه خشک کن باید با یک لایه نازک از چربی خلا ، ژل نفتی یا روان کننده دیگر چرب شود تا از ورود هوا جلوگیری کند.
به منظور جلوگیری از آسیب رساندن به خشک کن ، باید درب را به جای قرار دادن مستقیم روی پایه ، با دقت لغزانده و برداشته شود.
عملکرد
در مصارف آزمایشگاهی ، متداول ترین رسوب دهنده ها دایره ای و از شیشه های سنگین ساخته می شوند. معمولاً یک سکو قابل جابجایی وجود دارد که مواردی که قرار است ذخیره شوند ، روی آن قرار می گیرند. ماده خشک کننده ، معمولاً ماده جامد غیرفعال مانند سیلیکاژل ، فضای زیر سکو را پر می کند. سیلیس تغییر رنگ ممکن است برای نشان دادن زمان تجدید استفاده شود. ژل های اندیکاسیون معمولاً از آبی به صورتی تغییر می کنند زیرا رطوبت را جذب می کنند اما ممکن است از رنگ های دیگری استفاده شود.
برای تخلیه دستگاه خشک کن ممکن است یک کاسه مخزن وجود داشته باشد. چنین مدل هایی معمولاً به عنوان خشک کننده های خلا شناخته می شوند.
