ایمونوهیستوشیمی (IHC) تکنیک‌های آناتومیکی، ایمونولوژیکی و بیوشیمیایی را برای تصویربرداری از اجزای مجزا در بافت‌ها با استفاده از آنتی‌بادی‌های نشان‌دار مناسب برای اتصال به آنتی‌ژن‌های هدف در محل ترکیب می‌کند.

تکنیک IHC امکان تجسم و مستندسازی توزیع با وضوح بالا و محلی سازی اجزای سلولی خاص در داخل سلول ها و در بافت بافتی مناسب آن ها را فراهم می کند. در حالی که چندین رویکرد و جایگشت در روش IHC وجود دارد، همه مراحل درگیر به دو گروه تقسیم می‌شوند: آماده‌سازی نمونه و رنگ‌آمیزی نمونه.

اصول IHC از دهه 1930 شناخته شده است، اما تا سال 1942 اولین مطالعه IHC گزارش نشد. کونز و همکاران (1942) از آنتی بادی های نشاندار شده با FITC برای شناسایی آنتی ژن های پنوموکوکی در بافت آلوده استفاده کرد.

از آن زمان، پیشرفت‌های عمده‌ای در روش‌های تثبیت و برش بافت، بازیابی آنتی‌ژن/اپی‌توپ، کونژوگاسیون آنتی‌بادی، روش‌های رنگ‌آمیزی ایمنی و معرف‌ها و همچنین خود میکروسکوپ صورت گرفته است. در نتیجه، IHC به یک ابزار معمولی، اما ضروری در آزمایشگاه‌های تشخیصی و تحقیقاتی تبدیل شده است.

برنامه های کاربردی:
IHC برای تشخیص بیماری، تحقیقات بیولوژیکی و توسعه دارو استفاده می شود. به عنوان مثال، با استفاده از نشانگرهای تومور خاص، پزشکان از IHC برای تشخیص خوش خیم یا بدخیم بودن تومور، تعیین مرحله و درجه آن، و شناسایی نوع سلول و منشاء متاستاز به منظور یافتن محل تومور اولیه استفاده می کنند.

انواع دیگر بیماری ها و شرایط غیر نئوپلاستیک با استفاده از IHC به عنوان ابزار اولیه یا به عنوان یک روش تاییدی تشخیص داده می شوند. در یک زمینه تحقیقاتی، IHC را می توان به تنهایی یا همراه با سایر تکنیک های تحلیلی برای مطالعه، به عنوان مثال، رشد بافت و اندام طبیعی، فرآیندهای پاتولوژیک، بهبود زخم، مرگ و ترمیم سلولی و بسیاری زمینه های دیگر مورد استفاده قرار داد. IHC همچنین در تولید دارو برای آزمایش اثربخشی دارو با شناسایی فعالیت یا تنظیم بالا یا پایین نشانگرهای بیماری در بافت‌های هدف و جاهای دیگر استفاده می‌شود.

تکنیک IHC سنتی مبتنی بر رنگ آمیزی ایمنی بخش های نازک بافت های متصل به لام های شیشه ای جداگانه است. چندین بخش کوچک را می توان در یک اسلاید برای تجزیه و تحلیل مقایسه ای مرتب کرد، قالبی که به آن ریزآرایه بافتی گفته می شود.

به طور معمول، اسلایدهای IHC به صورت دستی یا در گروه های کوچک آماده، پردازش و رنگ آمیزی می شوند. با این حال، فناوری فعلی گزینه‌های اتوماسیون را برای آماده‌سازی و رنگ‌آمیزی نمونه با کارایی بالا فراهم می‌کند. نمونه‌ها را می‌توان با میکروسکوپ نوری یا فلورسانس مشاهده کرد، و پیشرفت‌ها در 15 سال گذشته توانایی ما را برای گرفتن تصاویر، کمی کردن داده‌های چندپارامتری IHC و افزایش مجموعه آن داده‌ها از طریق غربالگری محتوای بالا بهبود بخشیده است.

هدفمندی کارگاه IHC:
با توجه به ضرورت انجام این تست در همه آزمایشگاه های پاتوبیولوژی نیاز به آموزش کامل و دقیق افراد متخصص به شدت احساس می شود. تکنیک بسیار حساس است و تکنسین باید کاملا به مراحل کار و مواد مصرفی آگاه باشد. کارفرما نیاز به یک فرد مسلط در این تکنیک دارد؛ زیرا مواد مصرفی در این تکنیک گران قیمت هستند و هزینه زیادی را در بر می گیرد.

نکته بسیار مهم تر این است که نمونه بیمار نباید از بین برود و تکنیک اگر دچار مشکل باشد بافت بیمار از بین رفته و مجدد نیاز به نمونه گیری می باشد که این امکان وجود ندارد.

اغلب نمونه هایی که در این تکنیک مورد استفاده است بیوپسی های سوزنی بسیار بسیار نازک و کوچک هستند که نواحی کوچکی از آن ها دارای چند سلول توموری است، اگر بافت از دست برود دیگر امکان جوابدهی وجود ندارد. بنابراین نیاز به پرورش و تعلیم افراد واجد شرایط برای انجام تکنیک ایمونوهیستوشیمی بسیار احساس می شود. بازار کار مناسب و خوبی برای افراد بعد از این دوره پیش بینی می شود.

همچنین درباره دوره کاراموزی پاتولوژی مطالعه فرمایید:

کارآموزی تکنولوژیست پاتولوژی