یک نوع آب آزمایشگاهی می باشد که در آزمایشگاه ها برای انتقال RNA از آن استفاده می کنند. این آب عاری از نوکلئوتید اسید می باشد و آسیبی به RNA نزده و موجب تخریب آن نمی شود. از DEPC در تهیه معرف های واکنش آنزیمی استفاده می شود به این دلیل که ترکیبی ندارد که باعث مهار آنزیم شود.

دی اتیل پیروکربنات اصلی ترین ماده تشکیل دهنده DEPC است که به آن دی اتیل دی کربنات نیز گفته می شود. دی اتیل پیرو کربنات 1/0 درصد به مدت 2 ساعت در 37 درجه سانتی گراد می ماند و 15 دقیقه اتوکلاو می شود.

DEPC در آب بسیار نا پایدار بوده و تبدیل به CO₂ و C₂H₅OH می شود. به همین دلیل است که در تهیه بعضی از بافرها مانند Tris و همچنین HEPES نباید استفاده کرد. DEPC می تواند سمی باشد به همین دلیل باید به توصیه های تولید کننده و پروتکل آن توجه بسیار داشت.

برای از بین بردن یا غیر فعال کردن آن استفاده از آب و یا اتوکلاو کردن کافی می باشد. این ترکیب همچنین به نور حساس بوده برای استفاده از آن ترجیحا زیر هود استفاده شود.

نکات:

برای چشم و پوست تحریک کننده است.

برای تمامی واکنش های RTPCR و حتی PCR از آن استفاده می شود و در آزمایشگاه های مولکولی و بیوشیمی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده در دمای اتاق پایدار است اما بهتر است در یخچال 4 درجه سانتی گراد نگه داری شود و برای نگه داری طولانی مدت 20- درجه توصیه می شود.