تکنیک RFLP PCR چیست؟ | کاربردهای RFLP PCR

تکنیک RFLP PCR

در زیست شناسی مولکولی، پلی مورفیسم قطعات طولی محدود شونده (RFLP) روشی است که از بررسی تغییرات در توالی DNA همولوگ که پلی مورفیسم نام دارد، استفاده می کند تا افراد، جمعیت ها یا گونه ها را تشخیص دهد و یا مکانهای ژن را در یک توالی مشخص کند. در تجزیه و تحلیل RFLP، یک نمونه DNA توسط یک یا چند آنزیم محدود کننده به قطعات کوچکتر تقسیم شده و قطعات محدود کننده حاصل با استفاده از الکتروفورز ژل با توجه به اندازه آنها از هم جدا می شوند. تجزیه و تحلیل RFLP یک ابزار مهم ابتدایی در نقشه کشی ژنومی، بومی سازی ژن برای اختلالات ژنتیکی، تعیین خطر ابتلا به بیماری و آزمایش پدری بود.

تکنیک اصلی برای تشخیص RFLP ها شامل تکه تکه کردن یک نمونه از DNA با استفاده از آنزیم محدود کننده است، که می تواند به صورت انتخابی یک مولکول DNA را هر کجا که یک دنباله کوتاه و خاص به عنوان محدود کننده شناخته شود ، جدا کند. قطعات DNA تولید شده توسط آنزیم را از طریق فرایندی که به عنوان الکتروفورز ژل آگارز شناخته می شود از هم جدا کرده و از طریق روش southern blot به غشایی منتقل می شوند.

کاربرد های تکنیک RFLP PCR

تجزیه و تحلیل تغییرات RFLP در ژنوم قبلاً ابزاری حیاتی در نقشه کشی ژنوم و آنالیز بیماری ژنتیکی بود. اگر محققان در تلاش بودند تا ابتدا محل كروموزومی ژن بیماری خاص را تعیین كنند،DNA اعضای یك خانواده مبتلا به این بیماری را تجزیه و تحلیل می كنند و به دنبال آلل های RFLP می روند كه الگوی مشابهی از ارث را مانند بیماری نشان می دهند. هنگامی که یک ژن بیماری شناسایی شد، تجزیه و تحلیل RFLP از خانواده های دیگر می تواند نشان دهد چه کسی در معرض خطر این بیماری است، یا چه کسی احتمالاً حامل ژن های جهش یافته است. تجزیه و تحلیل RFLP همچنین پایه ای برای روشهای اولیه انگشت نگاری ژنتیکی بود که در شناسایی نمونه های بازیابی شده از صحنه های جرم، در تعیین پدری ، و در توصیف تنوع ژنتیکی یا الگوهای اصلاح در جمعیت حیوانات مفید بود.

تفاوت های اصلی بین PCR و RFLP چیست؟

PCR واکنش زنجیره ای پلیمراز است، روشی که برای تقویت ساخت نسخه هایی از یک بخش DNA که برای تهیه نسخه های زیادی از دنباله DNA بسیار کارآمد است.

RFLP پلی مورفیسم قطعات طولی محدود شونده است که روشی برای توصیف DNA بر اساس اندازه قطعات است که هنگام تکه کردن DNA با آنزیم محدود کننده اتفاق می افتد. این تکنیکی است برای اثبات شباهت دو مولکول DNA .

پروتکل

مرحله 1 جدا کردن DNA از بافت موجود زنده.

مرحله 2 انجام PCR برای افزایش مقدار DNA.

مرحله 3 استفاده از آنزیم محدود کننده (EcoR 1 و Msel) به منظور تقسیم DNA به قطعات کوچکتر.